ÁLFHEIÐUR HJÓLAR Í LÆKNAMAFÍUNA.

Tilvísanakerfi er nú aftur í umræðunni.  Sem myndi þýða að sérfræðilæknar færðust innar á ganginn.  Ástæðan, viðleitni til sparnaðar enda sérfræðiþjónusta dýr, ekki sízt sjálfala eins og hér tíðkast.  Að geta vísað fólki endurtekið til sjálfs síns býður heim ákveðinni hættu og við henni reynir heilbrigðisráðherra nú að sporna.  Auðvitað er eðlilegast að hver og einn ráði hvert hann leiti en fylgi því kostnaðarauki fyrir samfélagið jafn sjálfsagt að viðkomandi borgi hann úr eigin vasa.  Eða þá að sérfræðilæknar lækki taxta sína til jafns við heilsugæslulækna.  Hvorugt hefur náð fram að ganga og framvindan því margumtalað tilvísanakerfi.   Einatt er talað um að sérfræðingurinn viti allt um ekki neitt en heilsugæslulæknirinn nánast ekkert um allt.  Þar sem yfirgnæfandi meirihluti þeirra kvilla sem hrjá mannskepnuna eru annað hvort ímyndaðir, sjálflæknaðir eða ekki bráðdrepandi tel ég skynsamlegt að heilsugæslulæknar spreyti sig fyrstir á meinum landsmanna og styð því tillögu heilbrigðisráðherra.   Efa þó að starfsfélagarnir séu sama sinnis. 

LÁ  

Athugasemdir

[Kristján Sigurður Kristjánsson, 24.8.2010 kl. 01:31]

Ég hef oft velt því fyrir mér hvort ekki væri hægt að staðinn fyrir að mæta hjá sérfræðingi að fá sendan heim gíróseðil, og þá með einhverjum afslætti.

[Héðinn Björnsson, 24.8.2010 kl. 09:18]

Þarf ekki að stórfjölga heimilislæknum ef á að taka upp tilvísanakerfi? Eða fer ég með fleipur þegar mig mynni að stór hluti íslendinga sé án heimilislæknis. Gætu starfandi heimilislæknar tekið við öllum þeim sem eru ekki með heimilislækna í dag án þess að kerfið myndi hrynja?

[lydurarnason (IP-tala skráð) 24.8.2010 kl. 09:45]

Kristján, ertu að meina að heimsóknin sé gagnsminni en heimasetan?  Rétt hjá þér, Héðinn, einn annmarki tilvísanna er fámenni grunnþjónustunnar.  Samkvæmt tillögum ráðherra á að reyna að þétta raðir heimilislækna en líkast er það ekki nóg.  Hitt væri líka möguleiki að virkja sérfræðilækna betur í grunnþjónustunni og fá þá í auknum mæli til starfa á heilsugæslustöðvum.   Jafnvel fá lækna til að taka að sér heilsugæslu og forvarnir sem verktaka og reka þannig einingarnar á forsendum sem þeir og ríkið geti sætt sig við.  

[Sigrún (IP-tala skráð) 24.8.2010 kl. 23:48]

Sæll Lýður.

Mín skoðun er sú að tilvísanir séu alls ekki notendavænar.

Flestir vilja fá að velja um það eftir sem áður og er ekki sátt við að þurfa að heimsækja heimilislækni fyrst til að geta síðan farið til þess læknis sem það þarf á að halda. Fyrir utan tíma og kostnað sjúklings. Svona stýring er fáránleg, að einhver heimislæknir geti ákveðið hvort maður þurfi eða þurfi ekki á frekari læknisþjónustu að halda.

En það fara ekki allir með sín mál til heimilislæknis. Ekki dytti mér til hugar að fara til míns heimilislæknis í kvenskoðun eða neitt álíka, raunar ekki annað en það sem er hægt að leysa með samtali við heimilislækninn og kannski lyfjagjöf ef tilefni er til.

(Ég er reyndar ekki að tala um heilsugæslustöðvar, þar sem að ég þekki ekki þeirra þjónustu nema af afspurn. Ég er sjálf hjá heimilislækni á eigin stofu)

[Jón B G Jónsson (IP-tala skráð) 25.8.2010 kl. 17:05]

Er þá ekki kominn tími til að við skattborgarar fáum að vita hvað tryggingin tekur yfir sem við greiðum með okkar sköttum.? Eru það kannski pólitikusar sem eiga að skammta þjónustuna  eftir geðþótta.? Áður fyrr voru til sjúkrasamlög og í þau greiddi fólk og fékk þá þjónustu sem það þurfti á að halda.  Það var ágætt kerfi. Ég er hræddur um að verið sé að skerða réttindi fólks. Það verða þá hinir efnameiri sem fara þangað sem þeir vilja hinir sitja eftir. Í prinsippinu er ég hins vegar sammála að fólk á að byrja hjá sínum heimilislækni en þá  verður þjónustan að vera til staðar sem hún er ekki alltaf í dag.

[lydurarnason (IP-tala skráð) 25.8.2010 kl. 23:13]

Eftir 20 ár í bransanum upplifi ég oftrú á sérfræðingum, reyndar gildir það víðar en í læknisfræðinni.   Set því varnagla við að sérfræðiþjónusta sé endilega betri en sú almenna.  Er á hinn bóginn sammála að hefta beri sem minnst valmöguleika fólks.  Kostnaðaraukinn ætti samt að vera þess sem eftir þjónustunni leitar, ekki almennings.  Varðandi kvenskoðun eru kvensjúkdómalæknar ekki inni í tilvisíunartillögum ráðherra og slóðin þangað frjáls.  Kannski vandinn í hnotskurn sé sá að fólk hlustar meira á þá lækna sem segja það sem lætur best í eyrum.

LÁ