FORSETAVALD, MEIRA EÐA MINNA?

11.GREIN STJÓRNARSKRÁRINNAR (byrjar svona).
Forsetinn er ábyrgðarlaus á stjórnarathöfnum. 

Í dag snýr forsetaembættið aðallega að hefðum og formi, eina sem kalla má vald er málskotsrétturinn, þ.e.að geta neitað lögum og borið þau þannig undir þjóðina.   Sitjandi forseti hefur einn forseta sezt á þetta stýri og það við mismikinn fögnuð. 
Í fyrra skiptið voru það fjölmiðlalögin og stjórnmálaöfl fylktu liði.  Í seinna skiptið icesave og stjórnmálaöflin fylktu liði en með öfugum formerkjum.  Fjölmiðlalögin voru afturkölluð en þjóðin sagði álit sitt á icesave. Kosningaþátttaka var góð og niðurstaðan afgerandi.   Þjóðarvilji skein þarna í gegn, vizka eða vitleysa, fer eftir hvern þú spyrð en þjóðarvilji samt.  Forsetavaldið sannaði sig þarna sem hemill á þing sem ætlaði gegn þjóðarvilja í mikilvægu máli.                                      Þennan málskotsrétt þarf að verja í stjórnarskránni og skerpa.  Einnig er spurning hvort ekki sé rétt að auka forsetavald og gera það að einskonar brú milli þings og þjóðar.  Gera forsetann þannig ábyrgan fyrir stjórnarathöfnum og beinan þátttakanda.  Spara í staðinn einhverja ráðherra en þau embætti eru orðin að einskonar mátunarklefum fyrir valdaþyrsta þingmenn.  Held þessi pæling sé tímabær.

Lýður Árnason, frambjóðandi til stjórnlagaþings.