VANDAMÁLAÞRÖSKULDUR Á NIÐURLEIÐ.

Mikil lyfjanotkun á Íslandi er staðreynd.  Meiri hér en víðast annarsstaðar.  Lyf við geðsjúkdómum, hegðunartruflunum og sýkingum eru efst á blaði.  Á vogarskálunum er annarsvegar það að við erum að nýta betur þau meðferðarúrræði sem til eru, svo hitt að við séum að ofmeðhöndla.  Eitt er þó víst að meðferðarþrýstingur er vaxandi, þ.e. ýtni framleiðenda, fagaðila og samfélags að niðurfæra vandamálaþröskuldinn.  Þannig verða meinin æ fleiri sem til greina kemur að meðhöndla.  Hvort þessi flokkunarárátta bæti líf manna skal ósagt en vissulega er hún atvinnuskapandi.

LÁ 

Athugasemdir

[Bjarne Örn Hansen (IP-tala skráð) 19.3.2011 kl. 11:55]

Lyfjanotkun, eins og þú lýsir henni segir ýmislegt.  Slíkt lýsir ekki einstaklingum, eða vandamálum einstaklinga.  Heldur má dæma þjóðina, eftir því í hvaða ástandi þegnar þeirra eru.  Að segja að mikið sé um lyfjanotkun, geðveiki og því um líkt, er það sama og að lýsa samfélaginu sem þú býrð í sem samfélagi fasista.  þar sem þú ert bundin og keflaður, og fleigt í klefa ef þú hefur aðrar skoðanir, eða hegðunar afbrigði sem ekki tilheirir norminum.  Hvað er norm? Er það Davíð Oddson, eða Jóhanna Sigurðardóttir?  Heimurinn á fullt af tímabilum þar sem geðveiki spilar aðalhlutverk andstæðinga samfélagsins, með hegðunarafbrigði sem ekki er látið viðgangast.  Hér er Nasismi Þýskalands, Kína, Sovétríkin ... og Bandaríkin.  Bandaríkin hafa þó verið duglegust, við það að varpa ljósi á þessa þætti.

Þegar mikið er um lyf og lyfjanotkun, þá á það að segja þér að það sé eitthvað að samfélaginu og stjórnun þess, ekki einstaklingnum.

[Kolbrún Stefánsdóttir, 19.3.2011 kl. 14:23]

Þetta er góður pistill og þarfur. Það er líka nauðsynlegt að lesa Sunnudagsmoggann í dag. Þar er opið og hreinskilið viðtal við geðhjúkrunarfræðinginn Dóru Dröfn Skúladóttur sem hefur unnið tvö mál á hendur LSH nú á nokkrum síðustu árum. Ef menn hafa haldið að eitthvað sé ábótavant við stjórnun þeirrar stofnunar þá geta menn sannfærst eftir þessa grein. Það er vissulega umhugsunarefni að valdníðsla og niðurrifsstarfsemi skuli þrífast í skjóli stofnana sem eiga að vera flaggskip íslenskra stofnana í starfsmannamálum en þetta er ekki eina dæmið sem maður hefur heyrt um þar sem misbeiting valds og einelti þrífst. Mér finnst ekki skrýtið að erfitt sé að taka á breytingum í þessum geira ef þetta eru þær línur sem unnið er eftir. Ég er alveg hundreið út af þessu og vill helst reka þetta hyski allt saman arrrg. Kveðja Kolla

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 19.3.2011 kl. 17:31]

Lýður ég hvet þig til að lesa blogg þessarar konu sem var nánast dáin vegna áhugaleysis lækna til að skoða hvað amaði að, það tók tíu ár með geðlæknum og hún nánast afskrifuð sem geðsjúklingur http://tilfinningatorg.wordpress.com/2011/03/04/of-kurteis/ Ég skora á þá sem vilja betri þjónustu lækna og geðlækna að kynna sér mál hennar og láta fara fram ítarlega rannsókn á því hvernig kaupin gerast á eyrinni.  Þessi saga er afar óþægileg fyrir læknastéttina yfirleitt, en kjarkur vinkonu minnar er ódrepandi.  Það er ekki langt síðan hún hringdi í mig grátandi og bað um ráð, og ég hvatti hana til að skrifa um reynslu sína.  Og hér er þetta allt. 

[lydurarnason (IP-tala skráð) 19.3.2011 kl. 19:00]

Bjarne hnippir á því hvenær maður sé geðveikur og hvenær ekki og hvort birtingarmyndin sé samfélagslegt mein.  Held að ofnotkun lyfja sé vísbending um veilu í hryggjarstykki heilbrigðiskerfisins fremur en einstaklinga.  Valdníðsla og niðurrif stjórnsýslunnar er í fullum gangi þessa dagana, eins og Kolbrún nefnir, enda forgangsraðar stjórnsýslan sjálfri sér fram yfir velferðina.   Og ég las yfirhalningu konunnar sem að þú bentir mér á, Ásthildur, og veit um þó nokkuð af álíka dæmum.  Vandinn í þessu er útbrunnir læknar sem leita æ skemmstu leiðanna.

LÁ 

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 19.3.2011 kl. 23:58]

Takk Lýður minn, en eigum við að láta þetta viðgangast?  Þessi kona er baráttukona, en hversu margir treysta einfaldlega á doktora og lærimenn?

[lydurarnason (IP-tala skráð) 20.3.2011 kl. 03:54]

Sæl aftur, Ásthildur.  Hef margoft varað við algeru trausti á fræði- og lærimenn.  Það er óskynsamlegt og oft ekki raungott.  Nefni pólitíkina sem dæmi.  En í tilviki eins og þessarar konu er auðvitað sjálfsagt að sækja rétt sinn.  Þori lítt að spá um niðurstöðuna, þekki málsatvik ekki nógu vel til þess, en sé hún sannfærð að um vanrækslu sé að ræða eða meiriháttar yfirsjónir er illt að aðhafast ekkert.

LÁ

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 20.3.2011 kl. 10:55]

Já ég veit, málið er að hún er svo brotin og er í miðri meðferð.  En þegar hún kemst upp úr þessu er ég viss um að hún fer af stað með þetta mál.

[Matthildur Kristmannsdóttir (IP-tala skráð) 21.3.2011 kl. 08:50]

Í ljósi þess hve alvarleg veikindi komu í ljós eftir að ég sjálf krafðist betri rannsókna,  þá finnst mér vera full ástæða til að rannsaka starfshætti þeirra lækna sem komu að mínum málum síðustu árin, ég tel vinnubrögð þeirra vera óeðlileg miðað við að ég, kona á besta aldri, hafi smá saman orðið rúmliggjandi alein heima hjá mér án þess að þeir sýndu því neinn sérstakan áhuga en ég hélt að læknum væri skylt að láta rannsaka hvort aðrir undirliggjandi sjúkdómar gætu verið að leggja sjúklinginn í rúmið.  Það er einhversstaðar virkileg brotalöm í kerfinu ef þessi vinnubrögð teljast eðlileg.  

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 21.3.2011 kl. 09:16]

[lydurarnason (IP-tala skráð) 21.3.2011 kl. 15:39]

Held því miður að svona sögur séu ekkert einsdæmi og um að kenna miðstýringaráráttu og ofuráherslu á sérhæfni.  Okkur vantar að þétta raðir grunnþjónustunnar en hún gefur einatt meiri heildarsýn á líf og líðan, ekki sízt vegna meiri tíma sem sjúklingum er gefinn.  Sérfræðiþjónustan er alltaf að flýta sér og miðstýringin missir alla nánd.  

LÁ