GLÁMBEKKIR

Lullaði með hundinn í hádegisblíðunni, báðir nýklipptir.  Fórum fyrst framhjá skólahúsinu og litum útsofnir hvor á annan enda krakkakvakið þagnað á skólalóðinni.  Með trommuheila í eyrunum lágu gelgjur bæjarins fretandi í grasköntunum, ágætar staðfestingar samfélags sem fyrirlítur barnaþrælkun.  Áin var að jafna sig á vorleysingunum og rann hjá með jöfnum hraða eins og gamlingjarnir tveir sem örkuðu síðasta spölinn.  Greindi orðaskil og kvartaði annar um bekkleysi í bænum, hvergi væri hægt að tylla sér.  Foreldrar, eflaust í fæðingarorlofi, komu á móti mér með barnavagn og atyrtu hundinn, ég atyrti krakkann á móti.  Við bæjarmörkin sneri ég við og sá gamalmennin sitjandi á splunkunýjum glámbekk.  Greindi orðaskil og kvartaði annar yfir grjóthörðu sæti en hinn yfir óþarflega mörgum svona bekkjum og stuttu bili á milli.  Hundurinn skilaði loks sínu við árbakkann, ég skildi eftir poka fyrir gelgjurnar sem mjökuðust nær.   Sáttir dröttuðumst við heim, félagarnir, bæði við guði og menn.

LÁ

Athugasemdir

[Ylfa Mist Helgadóttir, 14.6.2007 kl. 13:59]

HUNDINN!!!

Hvar er tha minn hundur!!!!

[Lýður Árnason, 15.6.2007 kl. 02:54]

Tíkin er heima ófrísk og með morgunógleði.   Annars yndislegt dýr, vel alin og geðgóð.  Hvolparnir verða gersemar...