LÖGHEIMILISPÆLINGAR

Hringdi í bæjarstjórann í morgun og bað hann að skutla mér á Þingeyri sem er fegurst þorpa á vestfjörðum, staðsett við Skepnufjörð.  Bæjarstjórinn hváði og sagði mig víðsfjarri þegar hann valt á Steingrímsfjarðarheiðinni í fyrra og þar við sat.   Dragandi ýsur á vesturleið ákvað ég að flytja lögheimilið, vissi, þrátt fyrir höfgina, verri skráveifu vandfundna.  Eftir kaffi og hvatningu fór annar hreyfillinn í gang (vinn þannig vinnu að það er alveg nóg) og fólk streymdi að.  Um hádegið var mér fenginn kartöflupoki að gjöf fyrir að hafa rekið út liðmús.  Ekta gullaugu.  Önnur gjöf kom skömmu síðar, lítið kver um Jón Sigurðsson.  Fumlaus tók ég svo við 3ju gjöfinni um nónbil, eyrnatöppum frá lyfjafyrirtæki sem koma sér vel fyrir hljómsveitaræfingu annað kvöld.  Eftir þetta gjafaflóð skaust ég á heimleiðinni inn í Hamraborgina  og beint í flasið á bæjarstjóranum.   Táplitlir eftir samskipti morgunsársins féllumst við í faðma, gáfum hvorum öðrum sítrónuþeyting og vorum sammála í hafnarmálunum.   Auk þess lofaði ég að flytja ekki lögheimilið.   Um miðnættið stóð ég svo í nepjunni framan við almyrkvað hús bæjarstjórans, reyndar ekki einn, hundurinn með, óskitinn.   Á heitu sumarkvöldi hefði maður að sjálfsögðu fylgt málinu eftir og kannski gerðist ekki neitt.  Þetta eyðist allaveganna fljótt og gæti líka verið úr öðrum hundi.  Nú eða ketti....    

Athugasemdir

[Greta Björg Úlfsdóttir, 20.11.2007 kl. 12:10]

Skemmtilegt að menn, það er að segja almenningur, gefi lækninum sínum ennþá gjafir, mér finnst það alltaf svo krúttlegt. Ekkert krúttlegt ef það eru lyfjafyrirtæki...