KARDEMOMMUBÆRINN

Laugardagsnótt.  Dásamlegustu nætur æzkunnar, unglingsáranna, fullorðinsáranna, elliáranna?  Snjónum kyngir niður rétt eins og ég sjálfur jólamatnum fyrr í kvöld.  Gómsætir réttir, reyndar svo gómsætir að ekki tjóir að skila þeim strax.  Í sveitinni eru svona hlaðborð okkar Bjöggar og Dívur, ekkert Kaupþing, landsbankadeild né toys for kids.  Bara Gná og Mjölnir.  Og jú, auðvitað Einarshús þar sem herlegheitin áttu sér stað.   Fólk var í sínu fínasta nema bæjarstjórinn sem var alþýðlega klæddur í catnap gallabuxur.   Yfir borðhaldi skemmti ungur reyðfirðingur og hafði í flimtingum á Bolungarvík sem ku víst vera heilagt í.   Samlíkingin "Í helvíti" negldi málið og upphófust stympingar sem kæfðar voru niður með harmonikuspili og söng.   Fyrr um daginn var jólatréð tendrað að viðstöddu fjölmenni, svipað mörgu og fyrirkemst samtímis í rúllustiganum í Kringlunni.   Jólasveinar sprelluðu og á svip ungviðisins mátti sjá að tilvist þeirra var ekki dregin í efa.   Hinsvegar sá ég hávaxinn mann með tattú hnupla gotteríispoka úr pússi sveinanna knáu.   Í næturgöngunni heyrðist ómur fjallsdrapans, dansleikur á kránni og væri þar sjálfsagt ef frískur.  Ófrískur kom ég við í gamla kirkjugarðinum þar sem hundurinn skilaði beininu sem hann gróf upp í gær og saman gengum við út á Grímsbrú, glænýja samgöngubót yfir bæjarlækinn.    Á henni miðri, í snjófjúkinu, virtum við fyrir okkur elskulegan kardemommubæinn, nýtendrað jólatréð með blágrænu perunum í anda frjálslynda flokksins, lögguna skima eftir lausagönguhundum,  hommann sem er ekki til og stöðumælinn. Sungum með hárri raust:  Í Bolungarvíkinni fastir á tíkinni, burtu með kvótann og allir á sjó....