SIGURVÍMUR

Að sigra með einu marki er sætt, að tapa með einu marki súrt.   Helmingaskipti væri gustuk en hvað eiga menn að gera sem þekkja ekki ósigur?    Í kvöld var sigurviljinn einskær og þegar  höfuðandstæðingurinn fann súran keim í húsinu var gert leikhlé.   Við þefuðum og fundum ekkert súrt heldur þvert á móti ilminn sem við vildum taka með okkur heim.   Skipherrann kastaði strax öllu nema því verðmætasta, bæjarstjórinn dró í land, sjóarinn lofaði að hætta að kjósa sjálfstæðisflokkinn, sundkennarinn hætti öllum vettlingasundtökum en sjálfur féll ég í gólfið og kallað skriðtækling, megi sá sami eiga það heiti.   Þessi breytta leikaðferð hreif hinsvegar og sigurvíman okkar enn einu sinni.  Vællinn í búningsherberginu minnti á sængurkonur og drifum við okkur á brott hið snarasta.  Úrslitin spurðust út og okkur meinaður ís í söluturninum.   Það breytti þó engu um aðalatriðið sem er ekki að vera með, ekki að sigra heldur að sigra með einu marki. 

LÁ  

Athugasemdir

[Aðalsteinn Baldursson, 17.4.2008 kl. 11:47]

Til hamingju með vímuna