LANDSBYGGÐIN KVÖDD

Sneri nefinu til borgarinnar í dag.  Landsbyggðin kvödd.  Ók í góðum félagsskap hunds og eigin afurðar.   Afgangurinn tók flugið, þ.á.m. hinn væri, mánaðargamli, Verka-Lýður.    Greyið er farinn að brosa þegar enginn sér til.    Fuglalíf er fjörugt við Djúp og í djúpbotninum veifaði spéfugl rauðri hárkollu og afhenti okkur söðul til viðgerðar í Sollinum.    Í fyrstu taldi ég þetta sérann í Vatnsfirði en krakkinn þekkti sinn skírnarprest og hvæsti.   Á heiðinni hringdi Grímur af heimili Mcartneys í Liverpool og lýsti tremma í hópi íslendinga sem þar voru.  Alltaf skal landinn tremmast á erlendri grundu.  Þorskafjarðarleiðin var bráðin og bauð okkur yfirferð.  Á henni miðri gerðu vart við sig steinsmugueinkenni og lendingarstaður valinn í Bjarkarlundi.    Yfirstandi útihátíð setti strik í reikninginn, lokatökur Dagvaktarinnar með Gnarr og félögum.   Aflausnin varð því ekki fyrr en á Skessuhorni.   En hundinum var létt og þá okkur hinum.   Við Bifröst bjargaði ég veglausri konu, fann fyrir hana kandidat til dekkjaskipta.  Krakkinn orgaði á ís í Baulunni en innkaupastjórninni hafnað.   Neyddist til áfyllingar í Hyrnunni og keypti í leiðinni sýslumannsbita handa hundinum.    Á Borgarfjarðarbrúnni hófst hefðbundinn spurningaleikur, krakkanum tókst að vinna sér inn 500 krónur og slapp því með 300 úr eigin vasa fyrir gangnagjaldinu.   Það var svo á Breiðholtsbrautinni sem okkur dreifbýlistúttunum var gefið fyrsta fokkmerkið, var þar að verki kona, ábyggilega á sjötugsaldri.  Við brostum til hennar öll enda hvergi fegurra vorkvöldið en í henni Reykjavík. 

LÁ

Athugasemdir

[Þorsteinn Gunnarsson, 14.6.2008 kl. 03:17]

Snilldarpistill

Kv. Steini