ALÞINGISBEKKURINN

Heitur Egill komst lítt áleiðis andspænis svölum Jóni í silfrinu á sunnudag.   Jón handviss um fljótræði í uppkaupum ríkisins á Glitni og bersýnilega vonsvikinn yfir að fá ekki aukið svigrúm í tíma og fé.  Kvað alheimskreppuna ófyrirséða og sökudólg.    Á meðan smíðaði Egill aftökupall án dóms og laga.   En hvort heldur, vel rekin fyrirtæki eða svikamylla, þá var fallið ekki ófyrirséð.  Margir, meðal annars einn viðmælandinn í sama silfri, bentu á galla þessa gangverks og spáðu fyrir því sem nú er orðið.  Vissulega má deila á athafnamenn viðskiptalífsins, atgang þeirra og sinnuleysi.   Lagaramminn var þó ekki þeirra stakkur, hann var annarra og hverra?  Sami Egill, ekki eins heitur þó, spurði viku fyrr tvo óbreytta stjórnarþingmenn, hagfræðing og stærðfræðing, hvers vegna svona fjármálahamfarir gætu átt sér stað á þeirra vakt.  Báðir báru blak af sínu en hvorugum datt í hug nýr starfsvettvangur.     Þetta held ég að verði vandamál komandi uppgjörs í stjórnmálum:  Sama liðið í sömu fötunum, alþingi skólabekkur og það tossabekkur. 

LÁ