SAGAN AF ÍSLENDINGI LITLA.

Íslendingur litli er munaðarlaus og að auki í kúkableyju.  Enginn er til skiptanna og verður að skríða alla leið til útlanda í leit að líkn.  Íslendingur litli veit ekki sitt rjúkandi ráð, næsta skot er að koma.  Fóstrurnar eru í kaffistofunni og hann lætur vaða.  Brunatilfinningin sem ærin var fyrir er nú óbærileg.   Úr kaffistofunni gala fóstrurnar á aðstoðarfóstrurnar, fundur og með því.  Íslendingur litli sér smá rifu á hurðinni og smeygir sér inn.  Enginn tekur eftir innkomunni enda þungur straumur aðstoðarfóstra.   Loks er hurðinni læst.   Íslendingur litli hefur aldrei séð svo mikið af fóstrum og aðstoðarfóstrum og man ekki eftir slíkum þrengslum síðan í móðurlífi.   Aðstoðarfóstrurnar taka flissandi við allskonar boðsmiðum og rétta svo fóstrunum áhyggjulaus ævikvöld á móti.  Ein aðstoðarfóstran er á skermi og sendir sitt áhyggjulausa ævikvöld frá útlandinu.  En skyndilega kveður við hvellur.   Íslendingur litli koðnar niður og dauðskammast sín fyrir voðaskotið.   Með töngum er honum hent út og kaffistofuhurðinni skellt.   Eftir mikið vol og víl Íslendings litla opnar ein aðstoðarfóstran hurðina, smeygir sér út og lokar.  Íslendingur litli segist nýskitinn, biðst afsökunar og spyr hvað hann eigi að gera?  Snúðu bökum saman, segir aðstoðarfóstran með þunga, hverfur svo aftur inn í kaffistofuna og snýr lyklinum í skránni.    Íslendingur litli er nú týndur og ekkert til hans spurst.   Sumir segja að hann sé önnum kafinn við að snúa bökum saman, aðrir að hann hafi snúið við öllu baki.   En kaffistofan er ennþá læst og fundinum ólokið.

LÁ

Athugasemdir

[Bassinn í Dölunum (IP-tala skráð) 30.10.2008 kl. 14:13]

En ég kemst í bolta á miðvikudaginn - það bjargar þessu bleiubarni.

[Kjartan Pétur Sigurðsson, 30.10.2008 kl. 20:00]

:)