MÓTMÆLI Á SILFURTORGI

SILFURTORGSRÆÐA, 100108.Flutt að viðstöddu góðmenni í norðangarra og mínusgráðum. Mér líður eins og lækni á slysstað sem gengur innan um eintóm lík og finnur loks lífsmark.  Loksins einhverja meðvitund.  Margir hafa samt lýst því sem óbærilegu að vakna til lífsins á ný eftir að hafa verið við dauðans dyr.  Fólk lýsir þessu faðmlagi eilífðarinnar sem ljósi og friði.  Kannski má segja sem svo að undanfarin ár, í góðærinu, hafi okkur liðið einmitt þannig, svifið áfram í þægilegu þyngdarleysi, ljósi og friði.   Og nú, þegar við loksins vöknum, er ekkert eins og áður.  Allt breytt, efnisheimurinn hruninn, stolinn, farinn og mín vegna að eilífu, amen.  Og afhverju segi ég það?   Ég segi það vegna þess að þessi heimur sem nú er horfinn gjaldfelldi okkur sem manneskjur.  Krítarkortið manneskja var komið í bullandi mínus.  Heil þjóð féll í þann fúla pytt að meta efni umfram anda og svo gróflega að sjálfstæði landsins er nú teflt í tvísýnu. Og fyrir það er ég reiður.  Mig svíður sárt þegar menn gala eitt og gera annað.  Og um það eru þessir fyrrum forkólfar útrásarinnar sekir, útrásar sem í raun er stórkostleg innrás í einkalíf þjóðar.  Þessu fólki héldu engin bönd í metorðagirnd og græðgi, draumar þess er nú okkar martröð.  Drottinn gaf og drottinn tók, þetta fólk bara tók.   Iðrun þessara manna er made in Taiwan, þeir iðrast ekki vegna þess að þeim hugnaðist ekki fara lengra heldur vegna þess að þeir komust ekki lengra.  Og fólkið í brúnni, hvar var það, ég bara spyr hvar var það?   Það vanrækti gjörsamlega skyldur sínar.  Fyrir það er ég líka mjög reiður.  Stjórnmálamönnunum sem treyst var fyrir skútunni reyndust ekki traustsins verðir, svo langt frá því.  Og sama hvað þeir hanga á stjórnartaumunum, þeirra verður aldrei minnst fyrir annað. En hvað getum við gert?  Þetta fólk stendur sem fastast og ætlar sér nú það þrekvirki að ýta aftur á flot.  Ég held að ég mæli fyrir munn margra þegar ég segi að þeim væri einfaldlega betra að koma sér niður í lest og finna sér þar vinnu við hæfi.   Framundan er endurreisn Íslands.  Við þurfum að snúa við töpuðu tafli og vinningur útilokaður nema rétt sé leikið.  Ráðamenn sem alltaf þurfa að reka sig á, læra af reynslunni og gera betur næst duga engan veginn.  Við þurfum úrval manna og úrval kvenna, ekki tossabekk.   Arfasátan sem markaði upphaf þeirrar vegferðar sem nú er lokið kallast frjálst framsal fiskveiðiheimilda.  Í nafni hagræðingar hefur þessi stefna haft í för með sér gífurlega eignatilfærslu, ógnað tilveru sjávarbyggða og drepið sum, skuldsett sjávarútveginn og svo mjög að sjálfstæði landsins er ógnað.   Nýjar fréttir um veð íslandsmiða í þýzkum banka eru ekki uppörvandi.  Endalaust hefur á eyrum okkar dunið að við þessu fiskveiðistjórnunarkerfi má ekki snerta ellegar fari hagkerfið allt fjandans til.  Og enn má ekki við það koma þó allt sé farið fjandans til.  Í næstu kosningum, hvenær sem þær verða, verður kosið um þetta og evrópu.  Evrópa hugnast mörgum, þar sér fólk skjól og stöðugleika.  Miðað við óstjórn undanfarinna ára er það skiljanlegt sjónarmið.  Hin leiðin er heimastjórn, að treysta okkur sjálfum og auðlindum okkar sem þrátt fyrir þjóðarskellinn eru enn til staðar.   Þarna eru tvær leiðir og við þurfum að velja aðra.  Að mínum dómi liggur sumum of mikið á, líta á evrópubandalagið sem ákjósanlega göngugrind fyrir lamað Ísland.   En gleymum því ekki að andstætt mörgum öðrum löndum státum við af auðlindum, ríkulegum auðlindum til sjávar og sveita.  Á þeim eigum við að byggja vegna þess að þetta eru gullmolar framtíðarinnar og munu fara létt með að fæða og klæða 300.000 þúsund manns.  Evrópusambandsaðild er kostur í stöðunni en ekki í forgangi.     Forgangsverkefni er að vernda heimilin í landinu, koma hjólum atvinnulífsins í gang og sprengja af okkur klafa klíkusamfélagsins.   Við verðum að koma mafíunni frá og megum ekki láta blekkjast af fagurgala og samstöðugaspri valdhafa sem ekkert hafa til málanna að leggja.  Sýnum þessu fólki rauða spjaldið og vísum því af velli.  Ef ekki nú, þá hvenær?   Hvort næsta ríkisstjórn verði hægri eða vinstri er aukaatriði.  Frammistaðan getur varla orðið lakari en þeirrar ríkisstjórnar sem nú situr.    Aðeins eitt skiptir máli við val næstu valdhafa og það er að fá nýtt fólk, nýja hugsun og öll lög samfélagsins inn á þing.   Þá fyrst er von til þess að lýðræðið virki, ekki fyrr.    LÁ

Athugasemdir

[Heiða B. Heiðars, 11.1.2009 kl. 07:44]

Fín ræða og svo sönn. Frábært að þið séuð að safnast saman fyrir vestan líka :) Viss um að þið verðið aflið sem hvetur landsbyggðina til að ganga þennan veg.

[Sigurður j hafberg (IP-tala skráð) 11.1.2009 kl. 13:52]

sæll félagi

Góð ræða eins og við var að búast.

kv sig haf

[doddý, 11.1.2009 kl. 17:38]

sæll lýður

takk fyrir að gerast bloggvinur minn.

það eru orð að sönnu - tossabekkurinn verður/og skal víkja. ef ég stæði mig svona illa í minni vinnu væri þessi tossaklíka búin að reka mig með ævarandi sviptingu á starfsleyfi. það væri ekki deilt um ábyrgðina þá :(

kv doddý hjúkrunarkona í fýlu