DINGULMEIN.

Doði undanfarna daga fann sér loks skýringu í dag.  Í öllum dugnaðinum, steypuvinnu, húsamálun og tónleikahaldi upplifði ég dróma og slen en taldi það vesaldóm.   Á heimleið eftir konsert í Búðardal fór að draga til tíðinda og næstu tvo sólarhringana lá ég útbelgdur og þaninn, gat hvorki sofið né vakið.  Augljóslega  var eitthvað í uppsiglingu en eins og sönnum heilbrigðisstarfsmanni sæmir taldi ég víst þetta myndi læknast af sjálfu sér.    Konan var hinsvegar á öðru máli og nær dauða en lífi ók hún mér á hátæknisjúkrahúsið.  Þar upphófust svo ýmis konar inngrip og tel ég víst að Páli Óskari hefði líkað sum þeirra.   En yndislegheitin vantaði ekki og í fyrsta sinn fékk ég morfín og skil nú betur þá sem telja það eftirsótt.   Myndavélin á hátæknisjúkrahúsinu var fljót að skanna meinið og  niðurstaðan kviðrista og dingulmeinið sem uslanum olli fjarlægt.   Vaknaði reifur síðdegis og útskrifaði mig gegn læknisráði sem ekki er til eftirbreytni.   Gangurinn hefur þó verið góður og útlit fyrir fullan bata.   En varðandi hátæknisjúkrahúsið ætti fremur að hækka laun starfsmanna innan þess veggja en að fara út í nýja húsbyggingu.  Starfsfólkið er mikilvægara en innréttingarnar, það upplifði ég á sjálfum mér í dag.   Takk, dásamlega starfsfólk Landspítala hátæknisjúkrahúss. 

LÁ