TVÖ ANDLIT ESB.

Í heitum pytti í vikunni var mikið um dýrðir.  Færri komust að en vildu en efnt var til samsætis í tilefni nýafstaðinnar atkvæðagreiðslu alþingis um ESB.   Einn vatnaði músum af sorg, annar táraðist af gleði, þriðji fagnaði rödd skynseminnar, sá fjórði kýldi hann kaldan.  Óeiningin fullkomnaðist þegar evrópskt skorkvikindi stakk andófsmann í eyrnasnepilinn.  Þegar allir voru farnir sat ég áfram einn og reyndi að fiska upp úr grugginu eitthvað haldbært.  Að gefa afslátt af fullveldi er eins og dauði og annars brauð.  Einskorðuð yfirráð yfir okkur sjálfum, landi voru og hafi, auðlindum og náttúru er sumum háheilagt, aðra gleður að geta deilt því með öðrum.  Þó einum teljist einsýnt að þátttöku í samfélagi þjóðanna sé hafnað með höfnun evrópubandalagsins segir annar því þveröfugt farið og bendir á stærð jarðarkúlunnar.  Fiskimiðunum má ekki fórna er hrópað en strax æpt á móti að litlu skipti hvort þau séu í eigu séra Jóns eða Van der Kerkhoff.  Landbúnaðurinn þá en aftur er mótmælt og hagsmunir neytenda í ódýru fuglakjöti mærður samfara nýjum gjaldmiðli og stöðugleika.  Andmælendur kveða krónuna saklausa og allavega undir okkar stjórn, gagnstætt evrunni og klikkja út með gríðarlegu atvinnuleysi evrópska efnahagssvæðisins.  Ha, ekki hefur efnahagsstjórnin verið neitt til að hrópa húrra fyrir og ljóst að betra sé að láta aðra um slíkt.  Augljóst að við kunnum ekki fótum okkar forráð.  Haldið´i virkilega að íslenzkir hagsmunir eigi upp á pallborðið hjá 750 manna samkundu og þar af aðeins fimm íslendingar, í ofanálag kratar?  Hvar er föðurlandsástin?  Hverskonar þjóðrembingur er þetta eiginlega?!  Eru danir ekki danir þó þeir séu í ESB?  Þegar hér var komið sögu hætti ég að fiska sannleikskorn upp úr pyttinum sem farinn var að kólna.  En niðurstaðan er þessi:  Það sem einum finnst rétt finnst öðrum rangt.  Það sem einum finnst skynsamlegt finnst öðrum fásinna.  Það sem einum finnst þröngsýni finnst öðrum víðsýni.  Það sem einum finnst fallegt finnst öðrum ljótt.  Það sem einum finnst gott finnst öðrum vont.  Það sem einum finnst hvítt finnst öðrum svart.  Og afstöðu fólks má að miklu leyti skýra út frá bakgrunni þess og reynsluheimi.  Því segi ég: ESB eða ekki, hvorutveggja er ákvörðun, hvorki rétt né röng en ljós hvers og eins er ekki að finna í umhverfinu heldur innra með okkur sjálfum. LÁ      

Athugasemdir

[Úmbarúmbarúmm (IP-tala skráð) 29.7.2009 kl. 12:37]

Afsláttur fullveldis? Bjartur það var greinilega of kalt á heiðinni....

[lydur arnason (IP-tala skráð) 29.7.2009 kl. 14:48]

Hvenær drepur maður fullveldi og hvenær drepur maður ekki fullveldi?  Yfirráð auðlinda hafsins eru nú á okkar könnu, utanríkismál sömuleiðis og sé það okkar vilji getur alþingi hafnað tilskipunum evrópubandalagsins beri svo undir.  Síðustu vikur og mánuðir hafa sýnt magnleysi okkar gagnvart risaríkjabandalagi ESB og fært okkur sanninn um það sem koma skal.  Við getum reynt að fara þangað inn og treyst á skjólshúsið sem þar á að vera en að hafa þar einhver áhrif er draumur fjósamanna.  Við getum líka haldið áfram að stjórna okkur sjálf reynslunni ríkari.  Þá leið tel ég áhugaverðari en ekki þú.   Alveg eins og ég vil hafa marga hljóma en þú helst bara einn.

LÁ

[Gunnar Skúli Ármannsson, 29.7.2009 kl. 23:13]

Mæli með "Falið Vald" eftir Jóhannes Björn.

[Úmbarúmbarúmmmmm (IP-tala skráð) 29.7.2009 kl. 23:16]

Það er þessi eini tæri tónn. En segðu mér hvað er fullveldi? Samherji sem skuldar silljarð í HSBSCG bankanum í Omdurman eða sameiginleg fiskveiðistjórnun með Brussel? Við höfum fyrir margt löngu með þátttökunni á danspalli þjóðanna afsalað okkur nokkru af þessu svokallaða fullveldi. En hvað er það Bjartur minn? Hver er hinn eini sanni tónn?

[lydur arnason (IP-tala skráð) 30.7.2009 kl. 00:58]

Kæri dávaldur:   Falið vald eftir JB skal verða næsta lesefni.  

Úmbabúmm:   Fyrir 1918 átti Ísland ekki fullveldi að fagna.  Að því fengnu fóru hlutirnir að gerast vegna þess að ákvarðanatakan var í heimahögum.   Fullveldi hafnar ekki samvinnu enda sýnt sig rækilega en gerir okkur kleift að hafna því sem við teljum hagsmunum okkur andstætt.  Bjartur í Sumarhúsum drap elskuna sína en ekki vegna þrjósku heldur ótta.  Bjartur þekkti líf leiguliðans og þangað vildi hann aldrei snúa jafnvel þó það kostaði hann eða ástvini hans lífið.   Sumarhús voru Veturhús uns Bjartur kom.   Hvað hinn eina sanna tón áhrærir finnst hann hvergi nema í augum barnsins.  Eftir það sest á hann grugg.  Kannski við ættum að breyta nafni hljómsveitarinnar í Bjartur & Svartur?

LÁ

LÁ