RÉTTUM VIÐ, KRÓNURASKATIÐ.

Krónan liggur undir miklum ámælum og kannski ekki að furða.  Hversu mörg núll hafa verið skafin af ræflinum síðan lýðveldistofnun veit ég ei en þau eru þó nokkur.   Sem segir okkur að fjármálastjórn hefur oft og einatt verið í molum.   En þó fólk dreymi um nýjan gjaldmiðil myndu margir hiksta ef til kæmi.  Gengisskráningin hér heima er kolröng, það sést best á tregðu útflytjenda að koma hingað með gjaldeyri.  Fái menn helmingi fleiri krónur með því að skipta þeim utanlands er þetta skiljanlegt þó ekki hjálpi það heildinni.   En þyrfti maður að borga 400 krónur fyrir eina evru er kannski hyggilegra að bíða og reyna að rétta við ræfilinn.  Og til þess eru nokkur ráð.  Eitt er skattlagning jöklabréfa þannig að ætli eigendur að leysa þau út gjaldi þeir skatt, helst nógu háan til fráfælingar.  Svínarí, kannski en nú er nauð.   Annað sem styrkja myndi gengið er að veiða meiri fisk og auka gjaldeyristekjur okkar þannig.  Samhliða tryggja heimkomu þessara peninga.   Kreppan mun líka stuðla að styrkingu krónunnar því henni fylgir sjálfkrafa aðhald, meiri sparnaður og minni innflutningur.   Þriðji punkturinn er að hætta úrtölum í garð krónunnar.  Erfitt er að ætla utanaðkomandi aðilum trú sem við höfum ekki sjálf.  Höfum hugfast, hvort sem okkur líkar betur eða verr, þá mun krónan ríkja hér enn um sinn.   Það er allra hagur að hún styrkist, ekki sízt ef henni skal skipt.   Hættum því þessu einelti og hlaupum með greyinu síðasta spölinn. 

LÁ