HÖFUÐVÍGI VAGNANNA.

Í dag gekk aðlögun Lýðssonar að lífi og siðum dagheimilis Bolungarvíkurbæjar betur en greiðsluaðlögun heimilanna.  Snáðinn pípti hvorki né hváði og kærði sig kollóttan um viðbrögð hollendinga og breta við breyttri Ísbjörgu sem hann þarf þó að borga.  Knattspyrna vetrarins hófst svo með kvöldinu og var í alla staði ömurleg, þarf að fara svo langt sem í tímabil Gríms og aðmírálsins til að muna aðra eins hörmung.  Enda varð að lofta eftir útreiðina og lá leiðin í höfuðvígi Vagnanna þar sem yfirkerran veitti börnum sínum móðurlega forsjá og þurrkex.   Að vanda vísaði Vagnsson alþjóðasamfélaginu á bug og sagði opnun þess einmitt hafa hrundið yfir okkur þessari fjármálaógæfu, vildi loka Íslandi, læsa og fá að vera í friði.  Vagnsdóttir kvað þetta torfkofahugsun og sagðist vel geta hugsað sér sæti á evrópuþinginu við hlið Berlusconi.  Vagnsson minnti Vagnsdóttur á unglingaveiki ítalans og lítt dygði fyrir fullvaxta konu að sveifla pilsi í skiptum fyrir velvild.  Vagnsdóttir hló þá ísköldum hlátri og sagðist fullnuma í pólitískum pilsaþeytingi og vændi Vagnsson stillilega um getuleysi í þeim efnum.   Við þetta ærðist Vagnsson og hreytti út úr sér séríslenzku stöfunum í stafrófinu.  Vagnsdóttir tók þá hár úr hala sínum og sagði á esperantó vilja að sófaborðið yrði að svo stóru fjalli að Vagnsson kæmist aldrei yfir.   Þá rumdi í þeirri gömlu:   Mikið gat maður verið ungur og vitlaus....   

LÁ