SKJALDBORG Á PATREKSFIRÐI.

Var að lenda eftir íveru á Patreksfirði, nánar tiltekið stuttmyndahátíðinni Skjaldborg.  Samspil patreksfirðinga og gesta er til fyrirmyndar og veðrið tók líka þátt að þessu sinni.    Aðstandendur hátíðarinnar eiga lof skilið fyrir þetta árvissa framtak sem nú hefur fest sig í sessi.  Tel þetta mikla lyftistöng fyrir kvikmyndagerðina sem nú er í miðjum skafli og vantar yl.  Vona sjónvarp allra landsmanna átti sig sem fyrst á mikilvægu hlutverki sínu sem kaupanda íslenskra heimildamynda, í þeim er sjóður til framtíðar þó við sjáum það kannski ekki strax.  En vonandi verður framhald á Skjaldborginni, hún er vorboði kvikmyndagerðarmanna.

LÁ 

SPYRJUM AÐ LEIKSLOKUM.

Viku fyrir kosningar stendur Jón Gnarr frammi fyrir þeirri áður óhugsandi staðreynd að verða jafnvel borgarstjóri.  Svör kappans eru orðin varfærnari enda verkefnin framundan framandi, ekki sízt nýliðum í stjórnsýslunni.   Reykvíkingar unnvörpum telja Jón og liðsmenn hans traustins verða og raunar eiga ný framboð allsstaðar á landinu góðu gengi að fagna.  Ákall fólks um ný vinnubrögð er málið og frambjóðenda bíður mikið álag.  Verði þetta niðurstaðan, að Besti Flokkur Jóns Gnarrs, hirði meirihluta borgarfulltrúa í Reykjavík, hefur þetta fólk fjögur ár samkvæmt reglum lýðræðisins.  Hæpið er að Jóni takist að verða borgarbúum dýrkeyptari en fyrirrennararnir og í raun byggist fylgi Besta Flokksins líkast á þeirri augljósu staðreynd að litlu sé að tapa.  Sjálfum finnst mér þessi tilraun afar spennandi, ekki sízt verði hún ómenguð af fjórflokknum.  Spyrjum að leikslokum, eftir kosningar og síðan aftur eftir fjögur ár þegar kjörtímabilinu lýkur.

LÁ

ÞÖGN SVEITASTJÓRNARMANNA.

Sjómennskan er ekkert grín.  Í norðvestrinu, þar sem sólin rís, sóttu menn í maímánuði sjóinn sex daga undir merkjum strandveiði.  Tíu dagar eftir af mánuðinum og bátarnir þegar fastir við bryggju.  Skötuselsgengd hefur verið mikil í Ísafjarðardjúpi og er það nýlunda.  Villist þessi forljóti matfiskur gjarnan í grásleppunet sem boðflenna.  Án kvóta er mönnum gert að henda þessum afla,  einn grásleppukarl undi því þó ekki og kom með hráefnið í land, uppskeran milljónir í sekt.  Sjóstangaveiði er vaxandi atvinnugrein í sjávarþorpum og telst til svokallaðra sprota.   Þó heildarafli þessara frístundaveiða sé ekki mikill er atvinnurekendum gert að leigja kvóta til veiðanna sem ekki endilega er heiglum hent.   Óvissa um veiðar er því fylgikvilli þesarar nýju atvinnugreinar og hlýtur að hafa hamlandi áhrif á vöxt hennar og viðgang.  Þögn sveitastjórnarmanna um þessi augljósu hagsmunamál byggðanna hlýtur að vera vegna annríkis á öðrum sviðum, ekki skil ég í öðru.

LÁ 

ENN Á FLÓTTA.

Enn gengur hinn eftirlýsti Sigurður Einarsson laus og nýtur verndar í Bretlandi vegna vöntunar á einhverri undirskrift.  Sjálfur skirrist hann við skyldu sinni og vill einhverja sérmeðferð komi hann hingað upp.  Lögfræðingur hans vildi ógilda handtökuskipunina en hæstiréttur hafði vit á að hafna þeirri umleitan.  Vitanlega er enginn sekur fyrr en dómur fellur en maður sem hafnar yfirheyrslum og hefðbundnum gangi dómkerfisins hlýtur að telja sig yfir lög hafinn.   Ágætur dómsmálaráðherra okkar ætti að haska sér til Lundúna og pára undir plaggið svo hægt sé að sækja kauða.  

LÁ        

EINKAVÆÐING ORKUNNAR.

Sala hitaveitu suðurnesja til einkaaðila er umdeild.   65 ára afnotaréttur og forgangur að öðrum eins skammti þegar hinum fyrri lýkur er ekki bara áhyggjuefni núlifandi kynslóða heldur allt til 2140.  Þjóðverjar einkavæddu sitt rafmagn, vatn og hita í kringum aldamótin.  Tryggja átti hóflegt verð með samkeppni.  Útkoma þeirrar samkeppni varð mjög í líkingu við það sem við íslendingar þekkjum hjá olíufélögunum.   Verðsamráð á verðsamráð ofan.  Í Þýzkalandi dagsins í dag kosta þessir hlutir, vatn, rafmagn og hiti, fyrir ca. 130 fermetra íbúð um 140 þúsund krónur á mánuði og hefur hækkað um 70% frá því fyrir umskiptin.  Hvort þetta verði einnig þróunin hér kemur í ljós en stjórnmálamenn eru undarlega eftirlátssamir í glímutökum sínum við viðskiptalífið. 

LÁ

HRUNRÚLLETTA KVÓTAKERFISINS.

Álit háskólamanna á firningarleið liggur nú fyrir og er að vonum.  Því miður treysta fáir svona greinargerðum og skal engan furða.   Tortryggni veður uppi, skyldi niðurstaðan vera keypt?   Gleði framkvæmdastjóra LÍÚ dregur ekki úr þessari tilfinningu.  Hinsvegar tel ég firningu hafa þrjá slæma ágalla.  Eitt, firning viðurkennir eignarétt sem samkvæmt stjórnarskrá er ekki.  Þetta eitt og sér veldur misgengi.  Tvö, firningarferlinu verður að líkum snúið við komist hrunflokkarnir aftur til valda og hún núlluð út.   Þrjú, innköllun veiðiheimilda hjálpar augjóslega ekki fjárhagsstöðu sjávarútvegsins sem slíks.  Kannski er leiðin best að þær útgerðir sem fjárfest hafa í aflaheimildum nýti þær áfram ófirndar og borgi niður fjárfestinguna með sjávarfangi sínu.   Samhliða yrði nýju kerfi komið á fót sem miðar að nýliðun á nýjum forsendum.  Þannig nytu þeir sem fjárfest hafa í sjávarútvegi á umliðnum árum ákveðinnar verndar á  meðan óhjákvæmileg aðlögun á sér stað í atvinnugreininni.   Framtíðin hlýtur jú að vera sú að tryggja sjálfbærni og þjóðareign fiskimiðanna og forða okkur þannig frá annarri hrunrúllettu. 

LÁ

Ó BORG, MÍN BORG.

Mikið dásamlega hefur sjálfstæðisflokkurinn lítið lært.  Gerir skoðanakönnun og bregður svo yfir hana teppi vegna óhagstæðrar útkomu.   En einhver svipti hulunni og niðurstaðan fauk út um alla borg.   Og núna blasir við sá möguleiki að hvorki Hanna Birna né Dagur verði borgarstjórar.   Enda hvers vegna í ósköpunum ætti fólk að kjósa þessa tvo flokka?   Báðir nettengdir köngulóm viðskiptalífsins og geta litlu um þokað í þjóðlífinu.  Báðir flokkarnir eru ónýt stjórnmálaöfl og sýsl þeirra meira í líkingu við rottur í klóakrörum en mennska stjórnarhætti.   Auðlindaafsalið til Magma lýsir þessu ágætlega, skyndiákvörðun vegna rottugangs í stað þess að móta heildræna auðlindastefnu með hag þjóðarinnar að leiðarljósi.   Eflaust skilja margir hollvinir ess-flokkanna ekkert í þessum grallaragangi í  fyrrum borg Davíðs enda vænisýkin (paranoja) andstæða kímnigáfunnar.   Efalítið vona þessar náhirðir  allar að Besti Flokkurinn sé bóla sem springi og það helst fyrir kosningar.  Sú von er borin en engu að síður er meirihlutasamstarf ess-flokkanna raunhæfur möguleiki og slíkt gæti reynst Jóni Gnarr og félögum dýrkeypt.  Einfaldlega þess vegna taka ess-flokkarnir þennan kost verði hann fyrir hendi.   Og dúllurnar tvær, Hanna Birna og Dagur, skipta með sér kjörtímabilinu.  Afhverju þykist ég svona viss um þetta?  Vegna þess að í Besta Flokknum býr sprengikraftur sem velt gæti öllu gamla draslinu úr sessi á landsvísu.  Því ríður á að drepa græðlinginn í fæðingu.   Andsvar Besta Flokksins er að mínum dómi skýrt:   HAFNA BÁÐUM ÞESSUM FLOKKUM, þeir standa fyrir ónýtum gildum og óstjórntækir nema fyrir takmarkaða hópa.  Með slíkri yfirlýsingu myndi Besti Flokkurinn horfa fram á veginn og yrði ekki bara andsvar Reykvíkinga við hrunflokkunum heldur landsins alls.  Og tryggja jafnframt eigið framhaldslíf.   Pælið´i í þessu, þið Bestaflokksfólk.

LÁ 

UNDIN STJÓRNARSKRÁ.

Biblíur og stjórnarskrár eiga sameiginlegt að vera grundvöllur, trúarbragða annarsvegar, stjórnskipunar hinsvegar.   En gagnstætt jarðneskri tilveru beinast trúarbrögðin að einhverskonar huliðsheimum og samskiptin við guðina einatt persónuleg upplifun eða túlkun.   Í jarðtengdum samfélögum verða á hinn bóginn að gilda ein lög fyrir alla, einn ferill.  Þess vegna er stjórnarskrá þeim nauðsynlegur hornsteinn og komi upp ágreininingur um þjóðskipan á slík skrá að taka af allan vafa.   Þetta gerir hin íslenzka stjórnarskrá.  Hún segir allt um auðlindir sem segja þarf, hvernig umgengni skal háttað, bæði í hendi og bók.  En enginn fer eftir því.   Í mörg ár hafa stjórnmálamenn látið undan þrýstingi hagsmunaaðila eða kært sig kollótta um þreifingar þeirra.  Endurtekið hefur fólk sem kosið er á alþingi til að gæta hagsmuna heildarinnar leyft óleyfileg frávik frá stjórnarskrá og svo mörg eru þau orðin og svívirðileg að virðing fyrir þessari samfélagsbiblíu er uppurin.   Gangverk þessarar áralöngu háskabrautar afhjúpaðist í hruninu en í því kristallaðist liðsskipan samfélagsins, fjármagnseigendur og stjórnmálamenn gegn eigin þjóð.   En þetta fólk mun ekki leiða nýtt Ísland, það gera ný andlit sem birtast nú eitt af öðru.

LÁ 

RUGLSKRIF ÞORSTEINS PÁLSSONAR.

Fyrrum forsætisráðherra og ritstjóri, Þorsteinn Pálsson, reifar þá afstöðu sína að meira sameini en sundri samfylkingu og sjálfstæðisflokki.  Vill að samfylking beygi af varðandi firningarleið í sjávarútvegi en á móti kæmu sjálfstæðismenn með opnari huga að evrópumálunum.  Það væri náttúrulega ágætt fyrir þá sem keyptu kvóta á uppsprengdu verði að geta notað hann sem skiptimynt í samningum við evrópubandalagið.  Þannig gætu skuldsettar útgerðir losað til sín fjármagn og evrópubandalagið samhliða opnað aðganginn að þessum fengsælustu fiskimiðum á norðurhveli.   Hver borgar Þorsteini fyrir svona ruglskrif?

LÁ

VALDARÖSKUN FRAMUNDAN?

Fyrir dyrum standa sveitastjórnarkosningar.  Mikið af fólki býður sig fram og undir fleiri merkjum en oft áður.  Svokölluð "grínframboð" virðast sanka að sér fylgi og mun meira en ný framboð í alvarlegri kantinum.  Væntanlega er þetta vísbending um leiða fólks á fjórflokknum.  Þetta nýnæmi getur hæglega raskað valdahlutföllum og það sem fólk reiknar sér ekki eins öruggt og ætla mætti.  Í borginni er óvissan augljós og hér vestra, í mínu heimahéraði, er illt að spá.  Framundan eru því spennandi kosningar.   Reyndar held ég að þjóðin sé öll að skýrast og sjá að betra sé að vera á sama báti.   Kannski næsta kynslóð stjórnmálamanna geti þar sem núsitjandi sigldu í strand.

LÁ