SÖMU GÖNG ERU MISLÖNG.

Sameining heilsugæslustöðva úti á landsbyggðinni stendur nú yfir, sparnaður og hagræðing, fækkun yfirstjórna og betri nýting starfsfólks.  Samvinna skal höfð í fyrirrúmi og allar breytingar vel kynntar.  Augnmiðið auðvitað styrkari þjónustueining fyrir íbúana.  Á sínum tíma upplifði ég sameiningu lítils sjávarþorps við stærri byggðakjarna.  Nú, tíu árum síðar, er nánast allt þaðan farið nema söluskálinn.   Það sem gerist í raun er þetta:  Ást á samfélagi kemur innan frá.  Hún kemur frá því fólki sem daglega dafnar í sínum firði, sínu þorpi og með sínu fólki.  Auðvitað er samgangur á milli svæða en út frá næturstaðnum er  fjallahringurinn markaður.   Og þegar sameina á tvo fjallahringi eru göng til alls fyrst svo hægt sé að komast á milli.  Því miður er tihneigingin sú að önnur áttin verður flestum styttri.  Fagurgalinn um heilsugæsluna í  mínum fjallahring er orðinn að hrægammi.   Samráðið sem átti að vera reyndist einhliða tilkynning, virðingin sem átti að vera reyndist virðingarleysi og öruggið sem átti að vera upplausnin ein.   Niðurstaðan sú að kasta skal áralangri reynslu út fyrir óvissu.   Fyrir þá sem fara tekur eitthvað annað við en fyrir fjallahringinn og fólkið sem þar býr þýðir þetta enn eina aðförina að stoðum samfélagsins og sjálfstæði.   Sameining heilsugæslustöðva hér í norðvestrinu er orðin að skrímsli og þeim sem að henni standa til háborinnar skammar.

LÁ       

USS, PUSS OG PELAMÓ!

Háreysti og pústur skóku dómsal í dag, samankomnir mótmælendur hrunsins.  Þetta fólk sem andæfði í þingsölum á sínum tíma á yfir höfði sér sakfellingu og jafnvel fangelsisdóm.   Þetta fók sem andæfði sjálftöku og samgangi stjórnmálamanna við einstaklinga sem stríða nú við ákærur um stórfelld svik og  landráð.   Liggur ekki á borðinu að þetta fólk hafði rétt fyrir sér en stjórnmálamennirnir rangt?   Mótmælendurnir eru í líkri stöðu og andspyrnumenn stríðsins, tóku afstöðu og höfðu kjark til að framfylgja henni.   Og á svo að dæma þennan hóp eftir stríð fyrir uppreisn gegn valdstjórn sem var á villigötum?   Mikið á þessi þjóð bágt, hún hampar enn úr sér gengnu drasli á alþingi en færir þá sem þorðu að andæfa óréttlætinu til dóms.   Uss, puss og pelamó!

ÞEIR BARA TÓKU OG TÓKU.

Eftir aragrúa af lögreglumyndum í bíóhúsum og sjónvarpi er sá veruleiki loks að festa sig í sessi á Íslandi.  Spennandi fréttir af handtökum og eftirlýsingum eru mun skemmtilegri en fjármála- og skuldafréttir endalaust.   Hratt flæðir undan útrásarvíkingunum og eflaust vilja fleiri þjóðir en við ná af þeim tali.  Skondið að allir þessir dáðadrengir sem fyrir eigi svo löngu töldust efsta lag samfélagsins eru nú ótýndir glæpamenn, flóttamenn og tugthúslimir.   Á stuttum valdatíma ómældrar peningahyggju voru dauðasyndirnar sjö eins og glyrnur í augum þjóðarsálarinnar og þeir sem þetta innleiddu nú týndir upp hver af öðrum.  Ekki vegna þess að þeir séu einir um meinið, löngunina.   Skepnan er breysk og í henni strengir, ósannir sem sannir.   Flestum tekst þó að halda ákveðnu jafnvægi sem gefendur og þiggjendur.   En missi þessir tveir pólar sjónar hvor af öðrum er voðinn vís.  Alveg eins og Drottinn sem gaf og tók þá tóku þessir menn eingöngu og tóku uns þeir gleymdu að gefa.   Og því er þeim vísað í tugthús þannig að þeir skynji og kannski hugsanlega líka læri að þessi hegðan er ekki í samræmi við almenna siðferðisstaðla, hvorki jarðnezka né himnezka.

LÁ

ÞEGAR AUKAATRIÐI VERÐA AÐ AÐALATRIÐUM.

Alltaf kemur betur og betur í ljós smáborgaraháttur íslenzkra stjórnmála.  Nú skal loks sníða ráðherraembættin að 300 þúsund manna þjóð, hagræða og spara en þá vill auðvitað enginn missa sinn stól.    Nærtækasti kosturinn að mati vinstri grænna er að fórna utanþingsráðherrunum svo hinir geti haldið sínu.   Afhverju skjóta íslenzkir stjórnmálamenn sig aftur og aftur í sama fótinn, hví rísa þeir svona lágt? 

LÁ

SETJUM PRUMPULAGIÐ Í GANG!

Annaðhvort er Jón Bjarnason fífl eða snillingur.   Yndisleg framsögn, fas og framkoma þegar hann var spurður um fækkun ráðuneyta varpa á hann ljóma og maður spyr sig hvort nafni hans Gnarr hafi þessi áhrif.  Ráðherraskipti hafa reyndar oft vafist fyrir ríkisstjórnum og skal því engan undra að fækkun stólanna æri óstöðuga.   En búast má við að Jóni verði frá vísað í nótt.  Ég mun sakna hans því hann stóð á sannfæringu sinni gagnvart evrópusambandinu, hann hefur náð að stríða útgerðaraðlinum og er skemmtinn í mörgu.  Allt þetta mun vinna gegn honum verði stólum fækkað.  Því annski verður aftökunni frestað.   Tregðulögmálið er sterkt í heimi stjórnmálanna og þegar kemur að setu í ráðherraembættum ræður íhaldsemin ríkjum og skipta vörumerkin þá litlu máli.  Best væri að bregða á leik eins og í barnaafmælum, taka frá stól og setja Prumpulagið í gang.  Og sá sem stendur eftir þegar slökkt er á Doktornum, hann missir hýruna.  Einfalt, sanngjarnt og umfram allt:  Skemmtilegt.

LÁ

SÉRSTAÐA EÐA SAMSTAÐA?

Skuldasúpa Íslendinga virðist vera að falla í skuggann fyrir skuldahafsjóm annarra landa, mestmegnis í suður-evrópu.  Hinnar dáðu evru bíður langvinn glíma og óvíst að gjaldmiðillinn lifi af.  Efast ég stórlega um að þjóðverjar nenni að standa einir undir evrópusambandinu og þar á bæ hljóta menn að horfa til gamla marksins.   Óeining mun gjósa upp í evrópusambandinu þegar kemur að kökuskiptum skulda og breiðu bökin hafna þátttöku.  Framtíð þessa ríkjabandalags er því óljós og sú stefna að samstaða skuli ofar sérstöðu hlýtur að verða endurskoðuð.  Saman tekið eru því miklar líkur á að stefna ríkisstjórnarsamfylkingar og vinstri grænna í evrópu- og gjaldmiðilsmálum sé kolröng og háu ljósin ekki viðhöfð þegar ákvarðanir voru teknar til framtíðar.

LÁ

KÍMNIGÁFA ER SÍZT VERRI EN ÖNNUR.

Besti flokkurinn birtir nú lista sinn og sýnist sitt hverjum.  Margir átelja framboðið sem marklaust grín og aðrir segja frambjóðendur mestmegnis fífl og skemmtikrafta sem skorti reynslu.  En hvaða reynslu?  Varla á fólk við reynsluna af atvinnustjórnmálamönnum, finnst mér það hæpið.  Á alþingi voru tugir ára samankomnir í menntun ef ekki hundruð.  Lítið skilaði það bókvit þjóðinni.  Og útungunarofnar flokkanna skila litlu nema fúleggjum og stropi.  Því er ljóst að íslenzk stjórnmál standa á krossgötum og við þurfum nýtt blóð ótengt fúaspýtu fjórflokksins.  Hvort Jón Gnarr og hans lið sé málið skal ósagt en ég minni þó á að flest þetta fólk hefur sannað sig á einkamarkaði.  Það hefur búið til peninga með gleði sinni og gríni, músik, leik og galgopahætti meðan atvinnustjórnmálamenn sjúga blómann allt frá klaki.  Vanmetum því ekki kímnigáfuna, hún gæti verið flotið þar sem sigldi hitt í strand.   

LÁ 

FYRSTI HANDTÖKUDAGURINN.

Margir hafa beðið eftir þessum degi, fyrsta handtökudeginum.  Allt í einu situr útrásarvíkingur í fangelsi, steininum, grjótinu, dýflissu, einangrun.   Aleinn í fleti, getur ekki einu sinni kveðið drundrímur nema við sjálfan sig.  Vatn og brauð, mús, kannski klósett.   Enginn einkaþota, þrúga né reiknivél.  Allt farið, meira að segja fuji.  Þetta er dásamlegt,  yndislegt, algjört æði.  Því má gera ráð fyrir mörgum íslendingum svífa yfir vötnum í nótt.  Fréttamyndin af hinum ódæmda og loksins ótýnda glæpamanni ganga í fylgd lögreglumanna velgdi síðan svo um munaði og hefndarhugurinn rifjaði í skyndingu upp alla hina sem bíða sveittir í röðinni.  Öll þessi nöfn sem komu landinu á hausinn, allar þessar helvítis grúppur og fríkirkjuvegir.  Ráðherraábyrgð, landsdómur, ég held að sumarið verði gefandi, gróandi samfélagsins er loksins byrjaður og atburðir dagsins á við allan kartöflugarðinn heima.   Ég spái því að innan tíðar verði vinsælasta starfið á Íslandi fangavarzla.  Það getur bara ekki annað verið...

LÁ

Í FJÁRHAGSLEGRI GJÖRGÆSLU.

Tvö bæjarfélög á landinu eru í svokallaðri gjörgæslu.  Álftanes er annað og hinu bý ég í.  Mitt bæjarfélag liggur að sjó og á hverjum degi koma bátarnir með fullfermi og skófla milljónum upp á land.  Sem reyndar er mjög gott mál.  En hvers vegna er bæjarfélag sem liggur nánast ofan á svona gullnámu í fjárhagsvanda?  Hvar fórum við út af sporinu og hvernig komumst við inn á það aftur?  Þetta hlýtur að vera brýnasta mál komandi sveitastjórnarkosninga, að sameinast í því að vernda okkar litlu en skemmtilegu samfélög og tryggja þeim hlutdeild í eigin arfleifð gegnum aldirnar.

LÁ 

GENGILBEINUR RÚNAR TRAUSTI.

Í Kastljósi kvöldsins sat Guðlaugur Þór Þórðarson fyrir svörum.   Í miklu spurningaflóði vatt hann sér fimlega undan hrákaslettum spyrjandans og hefði jafnvel komist upp með einhverskonar Silkileyjarvörn ef ekki hefði til komið blessaður laxinn.  Á þann öngul beit Guðlaugur eins og reyndar fleiri samverkamenn hans.  Og þó Guðlaugur segði það víðs fjarri að tengsl sín við viðskiptalífið hefði áhrif á gjörðir hans sem stjórnmálamanns tók nef hans vaxtarkipp þegar hann hélt því  blákalt fram að félagsskapurinn í laxveiðiferðinni væri tilviljun.  Margir þingmenn í sömu sporum og Guðlaugur munu heltast úr lestinni og takist almenningi ekki að bægja þeim frá mun viðskiptalífið gera það.  Gengilbeinur rúnar trausti ganga ekki langt, hvorki fyrir þjóðir né viðskiptalíf. 

LÁ