SAFNGRIPIR.

Eitt mesta þrætueplaþorrablót landsins fór fram í gærkvöld.  Nelgdir í hefðir og gamla siði blótuðu Bolvíkingar þorra, nokk sama um álit umheimsins.  Trog, þjóðbúningar, hjúskaparheit og lögbýli þrömmuðu inn í salinn og einu Brusselviðmiðin í gangi brennivínið.   Sigur íslendinga á dönum var tilkynntur með viðhöfn og bolvízkur kvenpeningur sá um skemmtiatriðin, laus við kynjakvóta.  Kommar og íhald stigu dans og söfnuðu þreki fyrir komandi pústur í vor.  Í öllu þessu varð mér ljóst að svona bæjarfélag getur ekki sameinast neinu.  Leyfum geirfuglunum að vera geirfuglar og bönnum þeim það ekki því slíkir eru safngripir.


STJÖRNUHRÖP Á RÚV.

Niðurskurðarsveðjan þeysti inn í Háaleitið í vikulokin og hjuggust þar margir sprotar sem kalla má góðkunningja á skermum landsmanna.  Stofnunin hefur að mínum dómi fallið í þá gryfju að vera of "mainstream" í efnisvali og of lítill munur á ríkissjónvarpinu og hinum einkareknu stöðvum.  Einnig hafa hinar svokölluðu "stjörnuráðningar" eflaust kostað sitt.  Farartæki sjónvarpsstjórans hefur ennfremur verið mjög á milli tannanna á fólki og oftsinnis verið dregið fram til marks um flottræfilsháttinn.   En nú er partíið búið og breytingar í aðsigi.  Vonandi færa þær stöð allra landsmanna nær þeim sem nefskattinn borga.    


FYLGISPEKT VIÐ FÚAKVISTI.

Baráttufundaherferð útgerðarinnar gegn firningarleið er hafin.  Vestmannaeyingar riðu á vaðið og víst að fleiri byggðarlög fylgi í kjölfarið.  En hvers vegna ætli málin hafi æxlast svona?  Hvers vegna stendur fyrir dyrum firning aflaheimilda sem eru keyptar og það dýrum dómum?  Afhverju virðist stór hluti þjóðarinnar svona áfjáður í þetta verk?  Og réttkjörin ríkisstjórn kveðst ekki ætla að bakka með þennan boðskap þrátt fyrir viðvörunarorð og hótanir útgerðarmanna að sigla flotanum í land.   Allt stefnir því í þorskastríð í landi.   En eins og hrunflokkarnir sem ekki gættu  fjöreggs síns standa útvegsmenn í sömu sporum.  Öll stéttin blæðir fyrir verk einstakra manna.  En þau voru líka svívirðileg.  Samt er það sama að gerast í þessum hópi og í stjórnmálaflokkunum, menn losa sig ekki við fúakvistina heldur verja þá falli  eins og líf liggi við.  Hagsmunasamtök útvegsmanna segja neikvæða ímynd sjávarútvegs orsök atgervisflótta úr greininni.  Það er ekki rétt heldur lág laun.   Ímynd allra atvinnugreina endurspeglast í launum.  Hagsmunasamtök útvegsmanna segja  veiðirétt í einkaeigu þjóna best hagsmunum þjóðarinnar.  Hvernig getur það verið þegar fé hefur kerfisbundið verið dregið út úr sjávarútveginum og eytt í alls óskylda starfsemi sem kallaðist útrás og einkavæðing en umbreyttist í innrás og aðför að lífskjörum.  Málflutningur sömu aðila um aðför að landsbyggðinni, eyðileggingu sjávarplássanna dæmir sig sjálfur.  Verstöðvar landsins reiða sig ekki lengur á auðlindina heldur kvótakónga sem verður að hafa góða og jöfnunarsjóð sveitarfélaga.   Hvers konar lágkúra er það?  Vel reknar útgerðir sem byggja vilja á eigin veiðiskap eiga samt sinn málstað en hann verður aldrei varinn undir gjammi núverandi forystu LÍÚ.  Sú afstaða að þetta komi engum við nema hagsmunaaðilum er gengin sinn veg og miklu betra fyrir útvegsbændur að ganga til sátta við þjóð sína.   Ný forysta með nýja sýn væri góð byrjun.

LÁ  


"HÚN Á AFMÆLI Í DAG"

Nokkrar vonarstjörnur svonefndrar "Búsáhaldabyltingar" voru inntar í dag, á ásafmælinu, hvernig til hefði tekist, hvort bægslagangurinn hefði einhverju breytt?  Allir voru á einu máli:  Ekket hafði breyst.  Og það er alveg rétt, hér hefur ekkert breyst.  Nokkrar lykilpersónur hafa horfið af vettvangi, afsökunarbeiðnum veifað og ríkisstjórnin kveðst vera að moka hauginn.   En vegferðin sjálf er icesave, ESB, gamaldags prófkjör, flokksræði, sjálftaka í stjórnkerfinu og áframhaldandi vinavæðing.  Afskriftir skulda helst í hendur við kennitöluflakk og hugmyndafræði jafnaðarmennskunnar gengur út á að snúa atvinnulífinu í gang með sömu hjólum og áður.  Þingmenn standa sem fyrr í eigin hagsmunagæslu á alþingi og gleyma jafnvel að frussa út úr sér seðlabúntunum áðuren þeir taka til máls.  Þeir skárstu fá sér áfengi.  Ég er eiginlega alveg farinn að skilja tregðu svokallaðra vinaþjóða að slá þessum óaldarflokki lán eða víxil.  Framgangan hér heima er slík að varla er hægt að kalla íslending íslending nema ef vera skyldi Evu Joly.  Tel samt enn meira bull á leiðinni og vísa til títtnefndrar bankahrunsskýrzlu.  Innihaldið verður ugglaust skrautlegt en viðbrögð ráðamanna eiga eftir að slá allt út.  Spurningin hvort Austurvöllur bjargi okkur þá.

LÁ    


HUGMYNDAFRÆÐI SAMEININGAR.

Hugmyndafræði sameiningar hefur eflst mikið á skömmum tíma og endurspeglast ágætlega í ríkjabandalagi Evrópuþjóða sem nefnist ESB.  Ísland hefur tekið þátt í þessu starfi sem viðhengi en ekki fullgildur meðlimur.  Spurningin er hvort það sé gott eða vont?  Sívaxandi miðstýringartihneiging styrkir oft stoðir miðjunnar en dregur úr fjölbreytni og flóru jaðarsamfélaga.  Þau eru í sífelldri vörn og þurfa æ betur að skilgreina sérstöðu sína og sjálfsbjörg.  Venjulegt hjónaband er afsláttur á sjálfstæði en tryggir aðgengi.  Þetta sambýlisform er samt löngu viðurkennt og myndar eina meginstoð samfélagsins, fjölskylduna.  Margt bendir til að þetta samfélagslím sé að rofna.  Á Íslandi er í ofanálag mikill ímyndunarvandi, sjálfsmynd þjóðarinnar mjög löskuð og hún veit ekki fyrir hvað hún stendur né vill standa.    Margir sjá gamla allsnægtar-Íslandið í hillingum en aðrir vilja sjá ný viðmið og nýtt gildismat.   Sú forgangsröð ríkistjórnarinnar að leggja innan skamms í dóm þjóðar sem stendur í slíkri sjálfsskoðun aðild að ESB er eins og að búast við fiðrildi beint af lirfunni.   Þó mörgum hugnist þessi vegferð er þjóðin ekki tilbúin og þeim tíma, orku og fé sem í þetta fer illa varið.   Assagangurinn í þessu máli mun líklega hitta þá verst fyrir sem að standa.

LÁ      


SAMEINUM STÓR-REYKJAVÍKURSVÆÐIÐ.

Bæjarfulltrúi í Kópavogi sagði sameiningaráform minni sveitarfélaga úti á landi ekki spara fé sem neinu nemi en einfaldi hinsvegar alla yfirstjórn.  Kona úr dreifbýlinu kvað alla íbúa síns héraðs mótfallna þessum ráðahag og vilja fá frið með sitt.  Aðspurður sagði Kópavogsmaðurinn sameiningu stóru sveitarfélaganna á Reykjavíkursvæðinu ekki komna  til tals.  En hvers vegna ekki?  Sveitastjórnarfulltrúar litlu sveitarfélaganna spandera ekki peningum út um allar jarðir né hanga á rándýrum nefndarsætum.  Það eru ekki þeir sem fljúga heimshorna á milli á kostnað sinna sveitunga.  Það er ekki þetta sveitastjórnarfólk sem bollaleggur um  fokdýrar, óraunhæfar bullframkvæmdir né stundar sjálftöku með fjarverum og frumsýningum.  Vandamál sveitastjórnarmála kristallast í þéttbýlinu.  Þar keppa sveitarfélögin sín á milli, í vegaframkvæmdum, menningu, mannvirkjum, miðbæjum, lóðamati og lífsstíl.   Og allsstaðar eru massív stjórnsýsluapparöt, marglaga völundarhús þar sem vinir og flokksgæðingar spóka sig hér og andfætis, allt í nafni nauðsynja.  Fólk þiggur milljónir árlega fyrir nefndarsetur og störf jafnvel þó fjarverandi sé, engum er skotaskuld að brenna hundruði þúsunda í loftferðum og koma svo heim og véla niður vasapeninga eldri borgara.   Dagpeningur opinbers starfsmanns í einn dag er meiri en áðurtalið vasafé í mánuð.   Allt þetta afætulið þarf að losna við úr stjórnkerfinu og góð byrjun væri að sameina öll sveitarfélög Stór-Reykjavíkursvæðisins í eitt.  Sparnaðurinn yrði gífurlegur og öll þjóðin gæti andað léttar.

LÁ  


SPÖRUM EI VORN SKÓ.

Klettaeyjan, Ísland, stendur í brimróti.  Þjóð þjóðanna leitar að nýrri sjálfsmynd, nýjum viðmiðum og gildum.  Á meðan eru stundaðar gripdeildir, ráðvilla ríkjandi og siðblindan svo almenn að seint gengur upprisan.   Með engil og púka á sitthvorri öxlinni reynir á hvern einasta íslending.  Íhugun er dyggð sem leggur gruggið.  Á efsta degi mun hinsvegar öllum opinberast verk sín, góð og slæm.  Kannski hver einasti háls ætti að leiða hugann að þessu og jafnvel flýta þeirri hugleiðingu þó dagurinn sjálfur sé ekki með í för.  Hvað gerði ég fyrir landið mitt og hvað gerði landið mitt fyrir mig?

LÁ 


GRÓÐURHÚSAÁHRIF?

Framboð fyrir sveitastjórnarkosningar sem áttu að vera opin og umlukin gegnumtrekki sýna sig að vera einokuð, uppstillt og skarta sömu andlitum.  Gróðurhús flokkanna skila svo nokkrum nýjum vonarstjörnum sem skrolla að líkum upp goggunarröðina.  En raunverulega opin prófkjör er hvergi að finna.  Val kjósenda í vor verður því listabókstafur en ekki persónur, lýðræðishlunkur sem skilar okkur engu nema uppskerum úr stöðluðum og steingeldum flokksgróðurhúsum.   Skondið með allt þetta vel menntaða fólk sem finnur upp og leggur á aðra allskonar gæðaeftirlit og frammistöðumöt skuli aldrei sjálft vilja leggjast undir neitt slíkt.  Eru þetta gróðurhúsaáhrif?


VISTVÆNN BJÖRGÓLFUR?!

Aðili sem keypti annan ríkisbankann, fékk lán hjá hóp sem keypti hinn ríkisbankann og hvorugur borgaði þjóðinni sinn skerf, aðili sem bauð þjóðinni upp á icesavepakkann og er nú að missa eitt sitt stærsta hjarn, Actavis, er enn inni í gagnaversverkefni á Suðurnesjum og það talið svo mikilvægt að horfa beri framhjá þáttöku téðs aðila í verkefninu.   Þó ekki veiti af að fá umsvif inn í landið hlýtur jafnaðarmönnum ekki sízt, að vera ljós sú staðreynd að hér verður engin uppbygging nema á siðferðilegum grunni.  Tvöfalt siðferði mun skila sömu ormagryfjunni og við nú þráum að komast upp úr.  Verði uppbyggingin á þessum nótum er ávinningurinn þessi:  Á meðan aðilinn sem skóp þjóðinni ómældar byrðar upphefur nýja gullgæs reytum við þá gömlu.  Sé gagnaverið eins arðbært og af er látið þá ætti áhugasömum ekki að vera skotaskuld að finna í það fjárfesta með hreint borð.   Annars er það ekki vistvænt. 

LÁ 


HVER STJÓRNAR EIGINLEGA ÞESSU LANDI?

Heimköllun fiskiflotans er nýjasta útspil LÍÚ.  Ástæðan:  Firningarleið ríkisstjórnarinnar.  Hvað sem um þessa leið má segja er þetta yfirlýst stefna réttkjörinnar ríkisstjórnar.   En LÍÚ hefur um langt skeið gegnt hlutverki hinnar ókjörnu, sjálfskipuðu ríkisstjórnar sem réttkjörnir fulltrúar á þingi gangast aldrei gegn þó afleiðing kvótaframsalsins með öllu sínu braski og ofurveðsetningu sé augljós.  Skýring þessa hlýtur að liggja í óbirtu bókhaldi flokka og frambjóðenda.   Útilokað er að fólk hundsi slík þjóðþrifamál nema fá eitthvað fyrir sinn snúð.  Sigli flotinn í höfn gefst sjávarútvegsráðherra kærkomið tækifæri til stökkbreytinga.  Sinni handhafar aflaheimilda ekki þeirri skyldu sinni að færa þjóðinni björg í bú verður að leita annað.   Með yfirlýsingu sinni er málstaður útvegsmanna að engu orðinn og var þó ekki beysinn fyrir.  Geti ríkisstjórn, hver sem hún er, ekki fleytt stefnumálum sínum í framkvæmd vegna hagsmunahópa er lýðræðið gagnslaust.  

LÁ  


« Fyrri síða | Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband