HEIÐURSMANNALAUN.

Þráinn Betelsson, nýkjörinn þingmaður borgarahreyfingar, hefur einatt verið snarpur í pistlum sínum og orðræðum gegn spillingu og ofurlaunum.   Yfirleitt hef ég verið honum sammála og samhliða notið kímnigáfunnar.  En nú er hann sjálfur í bobba.  Heiðurslaun listamanna eru umdeild enda erfitt að réttlæta slíkar fésporzlur til einnar atvinnugreinar fremur en annarar.   Þráinn þiggur nú þennan heiður sem er í aurum talinn 200.000 þúsund krónur á mánuði.   Margir hafa lagt að Þráni að afsala sér þessari dúsu meðan þingfararkaup er þegið, ekki sízt flokksfélagar.   Listamaðurinn stendur keikur á sínu og andmælir kröftuglega og bendir á þá sem verri eru.  Sem nýkjörinn alþingismaður búsáhaldabyltingar mun þessi afstaða ekki bara veikja ímynd Þráins heldur hreyfingarinnar allrar.   Hinn kosturinn myndi að sama skapi styrkja hvorutveggja.  Ég ráðlegg nýbökuðum þingmanni eindregið að yfirfara gildismat sitt og breyta samkvæmt því. 

LÁ

FÁTÆKTARGILDRAN ÍSLAND.

Ísland er að verða að fátæktargildru, skuldafenjasvæði sem ógerlegt er að komast upp úr.   Vissulega var lánagleðin mikil og stundum án forsjár en hvatning lánadrottna og gylliboð vantaði ekki.   Væntingar um endalausan uppgang bjó til kastala úr engu.  Og nú, þegar þetta ekkert fellur ofan í sjálft sig, krefja lánadrottnar skuldara sína um fjárhagsleg skil á þessu fretlofti.  M.ö.o. skal almenningur borga í alvöru peningum fyrir þykjustu væntingar fjárglæfra- og óreiðumanna.  Því skil ég vel fólkið sem íhugar að hætta "skuldaskilum".   Íslenzka ríkið þarf að gera nákvæmlega þetta, neita að borga og verja þegnanna gagnvart ágangi lánadrottna og spákaupmanna.  Rúllettunni er lokið og fráleitt að tapið lendi á öðrum en viðstöddum.    Hækkun afborgana vegna fjármálaóreiðu útlánastofnanna, hugsanlegrar aðfarar að gjaldmiðli,  misræmis í lánakjörum og hreinna blekkinga í garð lántakenda verður að draga til baka og henda skuldahaugnum á þá sem fyrir standa.   Þetta er brýnasta mál komandi ríkisstjórnar hver sem hún verður.   Evrópa má bíða um sinn. 

LÁ

UPP MEÐ SOKKANA!

Margir eru farnir að ókyrrast vegna andvaraleysis stjórnarmyndunar.  Svo virðist að svokölluð umræðustjórnmál séu aðferðarfræði þessara viðræðna, afsprengi samfylkingarmanna sem m.a. var notað á Vatnsmýrina ósællar minningar.   Sé leikrit í gangi varðandi ESB-málin er það orðið full langt.  Ef ekki hlýtur það að koma í ljós á allra næstu dögum.   Tíminn vinnur ekki með okkur og þjóðin langeyg eftir skýrri stefnumörkun ríkisstjórnar hver sem hún er.

LÁ

VARÚÐ: GRJÓTHRUN!

Grjóthrun í Hólshreppi átti sér stað í dag, nánar tiltelkið í Óshlíð.  Áttum við skötuhjúin erindi á Ísafjörð og vorum skammt í hlíðinni norðanmegin er betri helmingurinn benti á hnullungavöðu streymandi úr háhamrinum.  Samstundis jók hún hraðann og náði að forða samstuði.  Mjóaði þó munu.   Á milli vegskála skömmu síðar lá tindur á stærð við bæjarstjórann fyrrverandi.  Var sá tiginn þó á hlið væri.  En brátt mun fjallið opnast og slysagildran heyra sögunni til.   Múkkinn mun fá frið og mannlíf allt hverfa úr hlíðinni nema kannski einn hlaupagikkur.   

LÁ  

GAMLIR BANKAR OG NÝJIR.

Uppgjör bankanna nálgast.  Hvað ætli miklar skuldir/eignir færist frá gömlu bönkunum yfir í þá nýju? Hver ætli heildarskuldastaða þjóðarinnar sé og hversu mikill er vaxtakostnaðurinn?  Gríðarlega mikið ber á milli málsmetandi manna sem ýtir undir óvissu.   Gleymum ekki að hlutverk banka er að vera innlánsstofnun, útlánsstofnun og milliliður viðskiptaaðila.  Samantekið finnst mér lykilatriði bankaskilanna að vernda innlendar innistæður þegnanna.  Þetta er það sem að íslenzka ríkinu snýr ásamt því að semja um innlend útlán.  Viðskipti aðila á einkamarkaði þar sem gömlu bankarnir þjónuðu sem milliliðir eiga ekki að koma íslenzkum þjóðfélagsþegnum í koll.  Réttara er að láta þessa aðila útkljá sín mál án aðkomu ríkisvaldsins.   Vonandi eru forkólfar ríkisstjórnarinnar meðvitaðir um þá skyldu sína að vernda íslenzkan almenning fyrir skuldahala áhættuviðskipta sem fyrirgengist hafa á umliðnum árum.  Verja ber nýju bankanna og skilja sem mest óráðsíunnar eftir í þeim gömlu. 

LÁ

HETJUR & TRÚÐAR.

Grísinn á Bessastöðum heldur enn uppi glensi og lét sendiherra Obama hlaupa apríl vegna loftloforðs um barmmerki.    Kvað svo upp með að slíkt fengi enginn nema vera þess verður.  Æ´grey kellíngin.   Einhvertíma römbuðu íslenzkar hetjunælur inn á söluvef alheimsnetsins og sumar jafnvel hafnað á barmi óverðugra.  Kannski er það þó lausnin, að selja barmmerkin hæstbjóðendum og láta óátalið hvort trúðar beri þau eða hetjur.   Trúður getur líka breyst í hetju og öfugt.  Óli var ugglaust einsamall á Bessastöðum í dag því hin ráðagóða Mússajeff hefði ábyggilega kippt einni skrautfjöðrinni úr hala Ólafs, nælt í sendiherrann og bjargað þannig heiðri Íslands og forsetaembættisins.    

LÁ

TIMBURMENN & KONUR.

Kosningahelgin innibar ekki bara eintóma pólitík.  Garðhreinsun samfara úthreinsun úr alþingishúsinu þótti við hæfi og fræjum kreppusalata stungið í mold.  Má þar nefna ísberg, grasker og rótarhnýði.  Einnig spínat og klett.  Í hæsta trénu halda til tveir tittlingar og hafa kettir hug á báðum.   Nettenging var sett upp parinu og komandi ungum til verndar.   Munaði þá mjög um vestfirzkt verkvit.  Um kvöldið lagði svo nýstofnuð hljómsveit með hinn frjálslynda sveitarstjóra Dalamanna í fararbroddi land undir fót, tók hús í Leifsbúð við Hvammsfjörð og úmbaði fram á nótt.  Undirtektirnar voru  nokkrar og þó enginn hafi beðið um eiginhandaráritun sá ég engan mjög vonsvikinn.  Meira að segja læknirinn var mættur og þarf töluvert til að draga þá starfsstétt út úr húsi, ekki sízt með pela í vasa.  Þingmannsefni var og á staðnum og tókst hljómsveitin að úmba því inn á þing án nokkurs endurgjalds.  Í hléinu gekk að mér hópur sem kvaðst ætla að kjósa græningja þrátt fyrir Grím Atlason en gamall karl tók upp hanskann og sagði sveitarstjórann andvígan evrópu þó öðru sé haldið fram.  Róaðist hópurinn þá nokkuð.  Hrólfur Vagnsson, prófessor í harmonikkum, fór hamförum eftir hlé og kvað drundrímur ásamt fögrum ungsnótum.  Elskan mín var næstum farin úr að ofan í síðasta laginu en festi treyjuna í orgelútskoti.  Fiskisúpa var svo fram borin í dögun.  Hafi dalamenn þakkir fyrir frábærar móttökur. 

LÁ 

KOSNINGAÚRSLIT.

Afstaðnar kosningar breyttu minnihlutastjórn samfylkingar og vinstri grænna í meirihuta.  Vægi samfylkingar í þessu samstarfi er meira en menn hugðu og evrópuumræðunni mjög haldið á lofti.  Samfylkingu er lítt refsað fyrir hlut sinn í bankahruninu og framsókn beinlínis hampað.  Eflaust má þakka það nýjum formanni sem hefur með þessum úrslitum staðist sína fyrstu alvöru prófraun.   Græningjar áttu von á meiru en skiluðu engu að síður sínum stærsta sigri til þessa og túlkun fjölmiðla á evrópuslagsíðu þessara kosninganiðurstöðu að mínum dómi ofmetin.  Fróðlegt verður að sjá hvort og hvernig stjórnarflokkarnir höndla þetta grjót.  Sjálfstæðismenn hlutu slæma útreið og skiljanlega, viðskilnaðurinn ömurlegur, viðleitnin engin og endurnýjunin enn minni.   Frjálslyndir uppskáru í samræmi við það sem niður fór, ýfingar og illdeilur flokksmanna skiluðu annars ágætum stefnumiðum utanþings.  Borgarahreyfingin fyllir nú þeirra skarð og fyrir marga frískandi stormsveipur.   Flestir spá mikilli þrautagöngu næstu ríkisstjórnar og stuttu kjörtímabili.   Ætli ráðamenn að forgangsraða evrópumálunum fram fyrir allt annað mun sú spá óhjákvæmilega rætast.     

LÁ 

REYKJAVÍK SUÐUR.

Reykjavík suður rak lestina í framboðsfundaröð sjónvarpsins.  Orðahnyppingar Guðlaugs Þórs og Svandísar Svavarsdóttur varðandi tengsl peningagreiðslna FL-grúppunnar til hins fyrrnefnda meðan REI málið var og hét sýndu hversu þægilegt það er að vera ekki undir sönnunarbyrði.  Guðlaugur sagði fráleitt að hann léti peningagjafir hafa áhrif á störf sín og Svandís átti engar órækar sannanir í fórum sínum og sat því uppi með getgátur einar.  Guðlaugur nýtur vafans, þjóðin ekki.  Augljóslega færa menn ekki í letur leynimakk né halda til haga nokkru sem gæti bendlað sig við slíkt.  Því er Guðlaugur saklaus af mútuþægni nema fyrir því finnist kvittun.   En sjálfstæðisflokkurinn í heild upplifir engu að síður  almennt vantraust og hálf þykir manni aumkunarverðar sjónvarpsauglýsingar flokksins.   Tónninn holur og klárlega ekki nóg að nota kýttisspaða sem hreinsitól flokksins, háþrýstidæla væri nærri lagi.  Össur var með slakasta móti í kvöld og oft í honum meiri vindur.  Fulltrúi borgarahreyfingarinnar var eins og þeir flestir hingað til, ágætlega frambærileg sem og fulltrúi lýðræðishreyfingarinnar.  Sturla vörubílstjóri var á persónulegum nótum og staðfærði kreppuna á eigið líf, ekki ósvipað samflokkunga sínum, Kalla presti.   Svona framsögn er tvíeggjuð og hlaut Sturla nokkrar skrámur.  Framsóknarkonan var skelegg og greinilega meiri vilji í henni til þingsetu en formanninum.    Samantekið er sorglegt fyrir þjóð sem stendur í raunum að horfa upp á þingmenn sína og ráðamenn skiljanlega og endalaust vænda um óheiðarleika.   Þetta hlýtur að klingja í fólki í kjörklefanum á laugardag. 

LÁ

KRÓNAN & EVRAN.

Nú hnykkja stjórnmálaflokkar á sínu og reyna að finna fleti sérstöðu sem draga til sín kjósendur.  Flestir gera ráð fyrir að minnihlutaflokkarnir tveir fái meirihluta og geti stigið sinn dans eftir kosningar.   Sá græni vill treysta krónuna, sá appelsínuguli evruna.   Þessi gjá væri betur brúuð fyrir kosningar svo kjósendur viti að hverju er stefnt.  Það verður þó varla gert úr þessu en hvorugur flokkanna mun þola að lúta í gras sem hugsanlega opnar möguleikana á öðru stjórnarmynstri.  Besta leiðin, hygg ég, er sú að efna strax í sumar til þjóðaratkvæðagreiðslu um hvort horfa skuli til evrópu og verði það samþykkt hefja þá vegferð, ef ekki þá sæti samfylkingin þjóðarvilja.  Í leiðinni væri tilvalið að kjósa um auðlindaákvæði stjórnarskrárinnar, stjórnlagaþing og persónukjör.  Með þessu væri botn fenginn í mörg brýn hagsmunamál og ríkisstjórnin þyrfti ekki að hafa af því áhyggjur að þjóðin stæði henni ekki að baki. 

LÁ