ÞYNGIST NÚ RÓÐURINN.

Í dag varð endanlega ljóst að draumar athafnamanna í útlöndum koma okkur við.   Túlkun okkar á ábyrgðum þessa ævintýris afhausuð svo lán alþjóðagjaldeyrissjóðsins nái fram að ganga.   "Við látum ekki kúga okkur til hlýðni", sögð orð sem betur væru ósögð.  Íslendingur á erlendri grund kaupir vart fánastöng á næstunni.   Hagstjórnarmistök þessarar ríkisstjórnar verða skráð í sögubækur ef ekki heimsmetabókina og fordæmið lagt til grundvallar ekkihagfræðikennslu í háskólum.   En þó enn sé það óopinbert tel ég daga ríkisstjórnarinnar talda og kosningabaráttuna hafna.   Flýting landsfunda og áherslubreytingar flokkanna bera þess vott.    Steingrímur heldur þó stillingu og mun ekki koma af fjöllum í þetta sinn.

LÁ

TÓMIR VAGNAR.

Gangverk smábæja eru eins og stórborga en mun gegnsærri.  M.ö.o. styttri tíma tekur að skanna pleisið.  Til dæmis, eftir langar valdasetur festast boðleiðir í sessi og nánd sumra verður býsna mikil.  Fyrir þá sem þessa njóta vekja nýjungar yfirleitt tortryggni og óöryggi.  Þannig var með fallegasta bæjarstjóra landsins sem Bolvíkingum áskotnaðist  óvænt og öfugt.  Rót átti aðkomumaðurinn enga hér vestra nema afa í Súðavík.  Nýr stjórnandi bæjarins vissi lítið um hinar gömlu og rótgrónu boðleiðir og byrjaði með báðar hendur uppi á borðum.  Moldvörpurnar kunnu ljósinu illa enda því óvanar.   Ekki lagaðist ástandið þegar kastljós fjölmiðlanna fór að beinast að bænum.   Bæjarstjórinn ungi var óútreiknanlegur í tungutaki og ámálgaði helga hluti eins og þorrablót og slægingarstuðul.  Uppbygging mannvirkja var líka hans sök.  Í hnotskurn fylgdu honum nýjir straumar og andstæðir þeim sem gerst þekktu.  Lausnin því aðeins ein:  Bol´onum burt.  Það tókst og friðurinn endurheimtur.   Aftur skríða moldvörpurnar  og hliðra málum og hamla með gamla laginu.  Þó bæjarfélagið fengi milljón evrur myndi það engu raska, mottóið er:  Tómir Vagnar skrölta best. 

LÁ

SJÁLFSTÆÐISMENN BEYGÐIR?

Flestir fjölmiðlar eru mjög uppteknir af ESB-aðild og virðast hrifnir af þeim kúrs.   Sífellt er verið að tala niður krónuna, ýja að afturhaldi þeirra sem hafa efasemdir um ESB og hörðum málssvörum aðildar veitt mikið rými.   Samskipti okkar undanfarið við ríki evrópubandalagsins eru ekki beint lystaukandi en neyðin mörgum olía á eldinn.   Sjálfstæðisflokkurinn hefur ákveðið að flýta  innanhúsuppgjöri sínu varðandi þessi mál og segir atburðina í október skipta sköpum.   Hvort flokkurinn geri þetta til að mýkja fagnandi samfylkingu og forðast kosningar skal ósagt en verði breyting á afstöðu sjálfstæðismanna í evrópumálum kemur það nokkuð seint.     Skiljanlega vill flokkurinn forðast kosningar og sitja út kjörtímabilið, spurningin er hvort samfylkingin veiti það umboð.

LÁ        

HRUNADANS sAMFYLKINGAR & sJÁLFSTÆÐISFLOKKS.

Margir telja sparnaðarpælingar utanríkisráðherra  rangsælis og niðurskurður þróunarhjálpar einungis enn veikja stöðu okkar utanlands.   Um þetta má deila en að mínum dómi liggur beinast við að leggja niður nýstofnaða varnarmálastofnun og afmarka sendiráð við Ameríku, Kína og Danmörku.   Það væri alvöru niðurskurður, í samræmi við ástand og þróunarhjálpin jafnvel staðið áfram óskert.  Ekki sakaði að forsetaembættið yrði einnig látið fjúka.   Utanríkisráðherra má þó eiga að mér vitandi er hún eini ráðherrann sem farið hefur í svona tiltekt.   

Bandarískur hagfræðiprófessor, Aliber að nafni, ályktar nú í annað sinn um Ísland.  Hið fyrra varaði hann við hruninu en segir nú  að afþökkun láns frá alþjóðagjaldeyrissjóðnum gæti ýtt þjóðinni þá leið sem henni er skylt.  Með þrautseigjuna að vopni, þekkinguna og auðlindirnar myndi þjóðin sjálfkrafa minnka innflutning, auka útflutning, draga úr eigin ferðum en auka ferðamennsku og þannig afla sér gjaldeyris smátt og smátt.  Krónan myndi auðvitað falla til að byrja með en yrði þó nothæf innanlands.  Þessa leið mætti nefna torfkofaleiðina og sjálfsagt að hennar sé getið.  Lánaleiðin hinsvegar á að tryggja okkur frið gagnvart evrópuþjóðum og aðild að ríkjabandalaginu.  Lán breta til niðurborgunar á ísbjörgunarreikningum landsbankans skal endurgoldið með eignum sem Björgólfur kveður duga fyrir skuldunum.  Í sama viðtali ámálgaði hann hverskonar eignir þetta væru, nefndi bréf og skuldaviðurkenningar.   Barnalegt er að ganga að þessu vísu, án forathugunar.  Einnig er vert að hafa í huga að verði lán gjaldeyrissjóðsins notað til að koma krónunni á flot er eins víst að aurinn staldri stutt við.   Hinn kosturinn, að veita hinum ævareiðu innlánseigendum hlutdeild í bankanum, er spennandi kostur, meira örvandi og sýnir samningsvilja íslendinga.   Eins og sjálfstæðisflokkurinn teymdi samfylkinguna á asnaeyrunum til hruns vona ég að samfylkingin gjaldi ekki líku líkt og þröngvi okkur til samræðis við evrópuríkin.  Þann kost á að skoða en ekki með glýju í augum. 

LÁ      

DÝRKEYPTUR GLAMÚR.

Nú logar allt stafna á milli.  Forseti, ráðherrar og þingmenn spila einleiki og hljómsveitin öll á bísanum.    Endurreisn hvergi sjáanleg, hvorki í orði né verki.  Lánamál í óvissu, gjaldmiðillinn ónýtur, ekkert haldbært fyrir fólkið, engin landfesta né framtíðarsýn.  Nú kemur óhæfan í ljós, á hverjum degi einhver atvik, yfirsjónir, afglöp sem varpa ljósi á getuleysið, úrræðaleysið, dáðleysið.   Forsetinn, ráðherrar, þingmenn mærðu ekki aðeins útrásina heldur tóku þátt, létu glepjast og blinduðust.  Frummælendur á málþingum, grúppíur í einkaþotum, sýningargripir á uppákomum, heiðursgestir árshátíða, allt  togaði þetta meira en búverkin.  Glamúrinn þótti meira spennandi.  Dáleidd af þessum lífsstíl tók sitjandi ríkisstjórn við kefli þeirrar fyrri og lét síðasta tækifærið úr greipum ganga.   Fráleitt er að benda á seðlabankann, fjármálaeftirlitið eða krónuna.  Enn síður á fjármálakreppu alheimsins og útrásarvíkingana sjálfa.  Fjöregg þeirra reyndist fúlegg og málsmetandi fólk innanlands og utan margsinnis varað við þeirri staðreynd.  Í glýjunni hunsuðu forráðamenn þjóðarinnar allar þessar raddir og draumurinn breyttist óáreittur í martröð.   Og þó einhverjir fjölmiðlar framberi fylgistölur og frammistöðumöt ráðherra og flokka trúi ég trauðla að eftirspurn verði eftir þessu fólki.   Þess tími er liðinn og þessarar ríkisstjórnar verður aldrei minnst fyrir annað en missisins af síðasta tækifærinu.

LÁ       

Á BOLUNGARVÍKINNI.

Á Bolungarvíkinni

í pólitíkinni

trallandi

Sjall´andi

árið um kring.

Svona einhvernveginn byrjar bæjarbragur Bolungarvíkur sem kenndur er strax á forskólastigi og sunginn af  bæjarbúum þegar safnast er.  Í valdatíð svannans fagra var breytingatillaga borin ofurliði og felld með öllum atkvæðum í bæjarstjórn.  Breytingartillagan var svona:

Á Bolungarvíkinni

hamast á bríkinni

hossandi

Soss´andi

viku í senn  

LÁ

BÖMMER Á BÖMMER OFAN.

Þingmaður framsóknarflokksins lauk stuttum þingferli í dag.   "Axlaði ábyrgð" segja sumir.  Ásteitingarsteininn var innanmein sama flokks og skipti þjóðina sem slíka engu nema kærkomið aðhlátursefni í kreppunni.   Skil því illa að bæta bömmer oná bömmer og hætta.   Óska Bjarna velfarnaðar á nýjum vettvangi og mun sakna hans eilítið á alþingi.  Öllu alvarlegri tíðindi tengjast alþjóðagjaldeyrissjóðnum og enn á ný leikur hin íslenzka valdstjórn trúð á alþjóðavettvangi.  Hingað flykkjast súrir innlánseigendur landsbankans og leita samninga.   Á meðan dingla málshefjendur á Spáni og Strikinu.   Veð í fiskimiðunum eru verðmætustu djásn bankanna og þau verður að aðskilja frá samningaborðinu áður en lengra er haldið.   Við getum vonast eftir olíu en þangað til er bjargráðið sjávarfang og í þeim efnum má engu hætta.  

LÁ

VANTRAUST.

Ég lýsi yfir vantrausti á þessa ríkisstjórn fyrir að gegna hlutverki læknisins sem alltaf þarf að kryfja sjúklinga sína vegna þess að hann grípur of seint inn í.

Ég lýsi yfir vantrausti á þessa ríkisstjórn sem ætlar að taka lán á lán ofan til þess að halda á floti dauðvona gjaldmiðli.

Ég lýsi yfir vantrausti á þessa ríkisstjórn fyrir stefnuleysi, ráðleysi og dáðleysi, fyrir einræðistilburði og taka engum ráðum af vel menntuðu og meinandi  fólki. 

Ég lýsi yfir vantrausti á þessa ríkisstjórn fyrir þegjandahátt og hroka á ögurstundu.

Ég lýsi yfir vantrausti á þessa ríkisstjórn fyrir úrræðaleysi í endurreisn bankanna og sjónleysi varðandi aðkomu erlendra skuldunauta í því ferli. 

Ég lýsi yfir vantrausti á þessa ríkisstjórn fyrir að láta undir höfuð leggjast að frysta lán landsmanna uns óvissunni linnir. 

Ég lýsi yfir vantrausti á þessa ríkisstjórn fyrir áframhaldandi bruðl og sjálftöku þrátt fyrir augljóst komandi harðæri.

Ég lýsi yfir vantrausti á þessa ríkisstjórn fyrir mannorðsmissi heillrar þjóðar á erlendri grund.

Ég lýsi yfir vantrausti á þessa ríkisstjórn fyrir hlífiskjöld auðmanna sem skítinn skópu og ætla nú öðrum þrifin.

Ég lýsi yfir vantrausti á þessa ríkisstjórn fyrir að gera ekki neitt.

LÁ

TÍMABÆR HAMSKIPTI.

Í Silfrinu komu fram hagfræðingar með verjandi hugmyndir sem gætu nýst þjóðinni í komandi hrunadansi.   Beindu  þeir spjótum sínum á mál málanna í íslenzku samfélagi, annarsvegar fjármálahnút ísbjörgunarreikninganna og hinsvegar gjaldmiðilsbömmerinn.   Tillögurnar voru mjög áhugaverðar og virði ráðamenn þær að vettugi er víst að aðrir geri það ekki.  Á svona liðsmönnum þarf þjóðin á að halda.  Fleiri málsmetandi menn og konur hafa komið sterk inn í umræðuna og ljóst að enginn hörgull verður á topp fólki í óumflýjanlegu uppgjöri sem hlýtur að vera á næsta leyti.  Þreifingar eru í gangi um allt land og takist að virkja þann kraft er allsendis líklegt að þingheimur hafi löngu tímabær hamskipti.

LÁ  

ÁBENDING.

Lögreglumaður er ekki bara lögreglumaður.  Hann er verndari hins almenna borgara og eiðssvarinn gagnvart kjörinni ráðstjórn hverju sinni.  Þar fyrir utan á hann sitt líf, sína fjölskyldu, sínar skoðanir.  Á Austurvelli í dag var staða lögreglumannsins ekki öfundsverð.  Hann gat verið sammála eða ósammála  mótmælunum en skyldan hinsvegar ekki valfrjáls.   Hún býður aðeins eitt:  Að verja alþingi og kjörna fulltrúa þess uns yfir lýkur, þ.e. standa óhaggaður.  Mótmælendur ættu að hafa þetta í huga og sýna löggæslufólki skilning, jafnvel samúð.    Minnumst þess ennfremur að fólkið í þingsölum er ekki val lögreglumannanna einna.    

LÁ