UPP, UPP MÍN KRÓNA.

Stoltenberg tekur illa í norzka krónu á Íslandi.  Leitin að gjaldmiðlinum heldur því áfram.  Krónugreyið húkir enn á aftökupallinum því henni verður vart fargað fyrr en arftaki finnst.  Dauðadómur krónunnar byggist á smæð yfirráðasvæðis hennar og því að hún sé ónothæf í ört stækkandi viðskiptaheimi.   Sá draumur er nú dauður en krónan lifir.  Kannski er þörfin fyrir nýjan gjaldmiðil ekki eins brýn og áður, valkostir þess fyrir utan hvort eð er engir.   Múgæsing skilar litlu í þessari stöðu og í stað þess að heimta aftöku krónunnar væri skynsamlegra að náða gripinn og velta henni aðeins á milli fingra.  Krónan er saklaus og getur lítt gert að þeirri misnotkun sem verið hefur í gangi.  Hún hefur gefið okkur ótrúleg tækifæri og kingsið ekki hennar sök.   Vegur krónunnar er hinsvegar lykilatriði í þeirri rússíbanaferð sem framundan er og gildir einu um löngun manna í evru eða ekki.   Því segi ég:  Upp, upp mín, króna og sjáum svo til.

 LÁ

BJÖRK ER MÁLIÐ.

Nú er trendið grænt og til vinstri.  Steingrímur verður lykilmaður næstu kosninga samkvæmt nýjustu könnun.  Það er ágætt, hann vill mörina áfram og sjálfstæða íslendinga.  Samfylkingin verður þá á varamannabekknum, frjálslyndir upp í stúku og sjallarnir í sturtu, ekki veitir af að skola í burtu skítinn.  Spurning um Guðna, kannski hornstöng.    Utanþings er svo margt í gerjun, söngkonan Björk gæti orðið næsti forsætisráðherra, hún hefur sannað  kenningu einstaklingsframtaksins betur en nokkur íslendingur (að Hólmsteini meðtöldum), ólíkt honum sem alltaf hefur verið opinber starfsmaður, aldrei verið það og að auki margsinnis farið yfir strikið en haldið því samt.  Svo er hún líka með margar sniðugar hugmyndir, t.d. gróðurhúsapælinguna og SPAlandið.    Tónleikaferð um heiminn myndi  lækna viðskiptahallann á svipstundu og  frystikistur landsmanna hreinlega úttútna af gjaldeyri.   Ég held að Björk sé málið.  

 LÁ        

SAGAN AF ÍSLENDINGI LITLA.

Íslendingur litli er munaðarlaus og að auki í kúkableyju.  Enginn er til skiptanna og verður að skríða alla leið til útlanda í leit að líkn.  Íslendingur litli veit ekki sitt rjúkandi ráð, næsta skot er að koma.  Fóstrurnar eru í kaffistofunni og hann lætur vaða.  Brunatilfinningin sem ærin var fyrir er nú óbærileg.   Úr kaffistofunni gala fóstrurnar á aðstoðarfóstrurnar, fundur og með því.  Íslendingur litli sér smá rifu á hurðinni og smeygir sér inn.  Enginn tekur eftir innkomunni enda þungur straumur aðstoðarfóstra.   Loks er hurðinni læst.   Íslendingur litli hefur aldrei séð svo mikið af fóstrum og aðstoðarfóstrum og man ekki eftir slíkum þrengslum síðan í móðurlífi.   Aðstoðarfóstrurnar taka flissandi við allskonar boðsmiðum og rétta svo fóstrunum áhyggjulaus ævikvöld á móti.  Ein aðstoðarfóstran er á skermi og sendir sitt áhyggjulausa ævikvöld frá útlandinu.  En skyndilega kveður við hvellur.   Íslendingur litli koðnar niður og dauðskammast sín fyrir voðaskotið.   Með töngum er honum hent út og kaffistofuhurðinni skellt.   Eftir mikið vol og víl Íslendings litla opnar ein aðstoðarfóstran hurðina, smeygir sér út og lokar.  Íslendingur litli segist nýskitinn, biðst afsökunar og spyr hvað hann eigi að gera?  Snúðu bökum saman, segir aðstoðarfóstran með þunga, hverfur svo aftur inn í kaffistofuna og snýr lyklinum í skránni.    Íslendingur litli er nú týndur og ekkert til hans spurst.   Sumir segja að hann sé önnum kafinn við að snúa bökum saman, aðrir að hann hafi snúið við öllu baki.   En kaffistofan er ennþá læst og fundinum ólokið.

LÁ

Á EFTIR GRJÓNUM....

Eins og sönnum kvikmyndagerðarmanni sæmir er mynd í deiglunni.  Ber hún heitið: Útrás eldri borgara og er heimild um ferð slíkra með eigin viðskiptahugmynd til Kína.  Ferðin var farin 2007 og tekið skal fram að útrás þessi er ekki á neinn hátt kostuð af íslenzkum skattborgurum.  Aðstandendum myndarinnar var boðið á samkomu íslenzk-kínverzka menningarfélagsins fyrr í kvöld og sýnishorni úr myndinni varpað á tjald.   Dengistar og Maóistar sátu agndofa og fylgdust með gömlu mönnunum tjútta við kínverjana.    Múrinn, Maó, Macdónalds, allt í gangi og kom í ljós að í Kína á enginn hús lengur en í 80 ár.  Eftir það er því skilað og ríkið selur nýjum kaupanda.  Ekki svo galið.   Þessi hófstillta útrás endaði svo með snæðingi á kínverzkum veitingastað.    Þar, með grjón í munni, kom upp í hugann varnaðarorð Gríms:   Á eftir grjónum getur komið hundur.    Ömurlegt hvað sumir menn eyðileggja góðar stundir.

LÁ 

STÝRIVAXTARALLÝ.

Átján prósent?  Gott, vont?  Alvara, þykjusta?  Ísland í dag var ríkast í gær.  Er nýtt Ísland raflýstir torfkofar?  Eða endaþarmur Evrópu?  Kannski allir hafi í raun þráð þessa breytingu, bara ekki svona hratt.  En átján prósent?   Í góðærinu gaf seðlabankinn út jöklabréf með háum vöxtum.  Kaupendur voru útlendingar sem borguðu í gjaldeyri.   Gjalddagar þessara bréfa nálgast nú óðum og alger gjaldeyrisþurrð í gangi.   Því verður að senda eigendum bréfanna þau skilaboð að betra sé að eiga þau áfram.   Tilgangur stýrivaxtahækkunar er því sá að stemma stigu við gjaldeyrisútflæði.   Bömmerinn er afborganir lána sem hækka, sömuleiðis dráttarvextir og yfirdráttur.  Allt niðurdrepandi fyrir fyrirtæki og skuldara, sem sagt megnið.   En hugsunin er þessi:  Kaupendur jöklabréfa í útlöndum verða að sjá hag sínum borgið með áframhaldandi eign einfaldlega vegna þess að innistæða útborgunar er ekki til.   Alþýðan verður því að taka á sig okið uns útflutningsgreinarnar ná sér á strik.  Þetta er ekki alveg samkvæmt kenningunni en þær geta jú brugðist eins og önnur tré.     

LÁ 

SKIPHERRAR ÁN SIGLINGALAGA.

Viti stendur á klöpp.  Um hann vita kannski ekki margir en hann er til staðar og varpar með millibili ljósbjarma á haf út.   Sinni sjófarendur ekki þessu ljósi steyta þeir á grynningum, stranda og jafnvel sökkva.   Tilkynningaskylda um slys eða yfirvofandi hættu er á herðum vitavarðar .  Áhöld eru um hvort þessari tilkynningaskyldu hafi verið sinnt í tilviki icesave-reikninganna í Bretlandi, hvort skilaboðin hafi verið nógu öflug, nógu skýr miðað við tilefnið.  Líklega samt ekki.  En einhvers hafa yfirboðarar vitavarðarins þó orðið áskynja, ef ekki frá honum beint þá öðrum sjónarvottum.   Dráttur björgunaraðgerða dregur nú stóran dilk á eftir sér og ljóst að verðmæti glatast sem mögulega hefði verið hægt að bjarga.   Jafnvel heil þjóð.   Skipherrarnir sem á skerinu steyttu bera auðvitað sína ábyrgð en hún er þó ekki lagaleg heldur siðferðisleg.  Ástæðan:  Það gleymdist að setja þeim siglingalög.   Og nú upplýsir einn þessara skipherra í sjónvarpsþætti að rétt viðbrögð á strandstað hefðu komið skipunum á flot.     Yfirmenn almannavarna ákváðu hinsvegar að sökkva öllum skipunum, eflaust talið það ódýrari kost en slippinn.    Sjónarvottur úr fjarzka getur illa metið réttu og röngu þessara björgunaraðgerða en hann getur metið samskipti vitavarðarins og yfirboðaranna, ennfremur viðbrögð beggja þessara aðila, upplýsingu og síðast en ekki sízt þá gáleysu að efna til kappsiglingar án siglingalaga.   Skipherrana má skamma en mótshaldarana absólút reka. 

LÁ

LJÓS Í MYRKRI.

Skerpast nú línur hratt í íslenzkri pólitík enda uppgjör óumflýjanlegt.  Skoðanakönnun er að líkum, framsókn sýpur mjög seyðið af einu stærsta óláni íslenzka lýðveldisins, fyrrum formanni og frjálslyndir hafa róið á mið sundurþykkju sem eðlilega beinir fólki annað.  Samfylkingu vex fiskur um hrygg þrátt fyrir stjórnarsetu og það í mestu kollsteypustjórn lýðveldisins.  Enginn þar á bæ bjó yfir skyggnigáfu né afli til afstýringar á þeirri efnahagshrollvekju sem rétt er að byrja.   Því má klóra sér í hausnum yfir góðu gengi þar á bæ.   Vinstri grænir hafa sopið hveljur og bent á ýmislegt sem nú er í hendi.   Varnaðarorð þeirra teljast nú til tekna og með velmælandi forystumann eru þeir til alls líklegir.  Sjálfstæðisflokkurinn er í flestra hugum  bílstjórinn sem rútunni valt og fylgistap skýrist af því.  Krafa almennings nú er ný hugsun og nýtt fólk.   Undirtektir á hinum pólitíska vettvangi hafa hinsvegar verið dræmar og ekki að sjá nema megnið ætli að sitja áfram.  Efnahagsbandalag Evrópu verður bitbein næstu kosninga en í því felst kærkomið sóknarfæri fyrir sjálfstæðismenn enda margir andvígir aðild sem hugnast ekki bakborðinn.  En þó yfirlýst leiðtogaefni flokksins myndu sóma sér vel í hvaða Hollywoodmynd sem er hafa bæði skaðast á ótæpilegu sviðsljósi útrásar og einkavæðingar.    Sjálfstæðisflokkurinn á þó augljóslega eina vonarstjörnu sem nýtur lýðhylli.  Á ég þar við borgarstýruna sem náð hefur góðum tökum á viðfangsefni sínu.   Sjálfstæðisflokkurinn með Hönnu Birnu í brúnni gæti hugsanlega verið álitlegur kostur fjölmargra íslendinga sem vilja nýja hugsun, nýtt fólk, ekki of mikla vinstri slagsíðu og varnagla við ESB.  

LÁ

KERFISVILLA.

Kerfisvilla ríkjandi fiskveiðistjórnunarkerfis birtist í hinu frjálsa kvótaframsali.  Með því var búið til viðskiptamódel sem gekk út á stuttan stans í atvinnugreininni, kveðja með fullar hendur fjár og þannig koll af kolli.  Margrómuð hagræðing var sölugróðinn sem nú er farinn forgörðum í útrásinni.  En þeir sem ekki seldu sínar veiðiheimildir standa aðþrengdir, kvótaverð hríðfallið og lánin tröllaukin.  Birtingarmynd hinnar svokölluðu hagræðingar er því útsog fjármagns úr atvinnugreininni sem er nú skuldugri en nokkru sinni fyrr, 300-400 mlljarðar í mínus.   Rök fylgismanna kvótakerfisins voru að ekki mætti við því hrófla, þá færu bankarnir á hausinn.  Það hefur nú gerst án minnstu íhlutunar og ríkið burðast með alla bankaflóruna og þar með kvótaveðin.   Afskriftir skulda er óhjákvæmileg og söngurinn um skerðingu, þjófnað og ósanngirni verði veiðiheimildum endurúthlutað hefur aldrei verið eins hljómlaus.   Nú er lag  í fiskveiðum  landsmanna, koma strandveiðinni á skrið án íþynginga,  spyrða sjósókn við sjávarþorpin og eyrnamerkja þeim þannig nýja tekjulind,  fullvinna  sjávarfang í heimahéraði og  efla atvinnu og tekjumöguleika landsbyggðarinnar.  Auka ætti strax veiðina um 50 þúsund tonn og úthluta því öllu til byggðanna.   Samfara ýta togveiðum utar í verndunarskyni.   Núverandi handhafar veiðiheimilda gætu áfram veitt sinn kvóta en einnig lagt hann inn á móti skuldum og endurleigt.    Hóflegt leigugjald til sjávarþorpanna myndi hvorutveggja í senn, veita skuldsettum útgerðum möguleika á nýjum byrjunarreit en einnig liðka fyrir því sem svo lengi hefur sárvantað í greinina, nýliðun.  Umsnúningur undanfarinna vikna er þjóðinni þungbær og mikil uppbygging  horfin í sæ.   Látum endilega  kvótakerfið fylgja með, ónýtt fiskveiðistjórnunarkerfi  sem hagsmunagæslumenn  hafa haldið uppi sem viðskiptamódeli en vanrækt sjálfa atvinnugreinina og mannlífið sem naut góðs af.    En nú er kvikindið dautt, bæði hvað fiskvernd varðar og hagkvæmni, það fór með útrásinni og engra efling að halda því við.   Ég hvet sjávarútvegsráðherra að nýta nú tímann og skrá sig á spjöld sögunnar.

LÁ  

JÓN & SÉRA.

Meðan vatn á föstu formi féll áreynslulaust til jarðar var ungur sveinn vatni ausinn í Hafnarfirði.   Athöfnin var látlaus, skemmtileg og falleg.  Fáir viðstaddir en sérann vann sitt verk fumlaus.  Sjálfur hef ég aldrei sótt svona athöfn nema í Vatnsfirði og þá ívið styttri.  Ekki var að sjá á viðfanginu áhyggjuvipru vegna efnahagsástandsins né montblik í augum föðursins sem sjálfur hélt á hinu ofvaxna ungviði allan tímann, ekki ólíku búddalíkneski.  Mörg eru þau hænsn sem  fram halda að hanar almennt kjósi fremur tittlinga úr eggjum.  Tel ég það misskilning, heilbrigði er fyrir öllu.  Tittlingur skaðar þó ekki.    Jón Lýðsson er mættur í þjóðskrá.

LÁ 

NÚ ER FROST Á FRÓNI EN EKKI Í BÖNKUNUM....

Nú er frost á fróni og viðskiptaráðuneytið beinir þeim tilmælum til bankanna að frysta íbúðarlán.  Bankarnir heykjast á beiðninni og fólk sem til þeirra leitar mætir allskyns fyrirslætti og vandamálatilbúningi.  Óbreytt skuldaálag leiðir ekki aðeins heimilin í þrot heldur sitja bankarnir uppi með veð sem vonlaust er að koma í viðunandi verð.   Og varla bætir úr skák að fólk sé í húsnæðishraki ofan á allt annað.  Viðskiptaráðherra á tafarlaust að fyrirskipa frystingu allra lána í a.m.k. 3 mánuði og fyrirkomulagið þannig að fólk fái heimsenda tilkynningu þess efnis en þurfi ekki sjálft að sækja um.   Einnig á viðskiptaráðherra að takmarka laun bankastjóranna við milljón og afnema strax alla launaleynd.  Launaleynd er úrelt og ekki í takti við þá nýju hugsun sem landslýður þráir.    

LÁ