GARNAHLJÓÐ.

Aumingja Geir.  Hann er eflaust prýðisnáungi og líkast sá íslendingur sem heitast þráir að snúa við tímans hjóli.  Nefndi í kastljósinu að hljóð hefði heyrst úr horni hefði bönkunum á sínum tíma verið stillt upp við vegg.  Það hljóð er þó líkast ámátlegt miðað við garnahljóðin sem nú eru farin að heyrast.  Og ekki von á öðru en bæti í.   Þó þjóðin sé efins um tiltekt sömu aðila sem skítin skópu er það ekki gagnkvæmt.  Geir staðfesti þá skoðun sína í sama viðtali.  Rétt hjá forsætisráðherra að kosningar megi bíða en þjóðstjórn gæti þó skilað tvennu:  Meiri upplýsingu og meiri einingu þegar fram í sækir.   Uppgjör í höndum þjóðstjórnar er uppgjör allrar þjóðarinnar, uppgjör eingöngu í höndum stjórnarflokkanna  er uppgjör sjálfstæðismanna og samfylkingar, stjórnmálaafla sem hefðu getað afstýrt miklu en höfðu annað í forgangi.

LÁ 

BREZKA HEIMSVELDIÐ.

Vetrarhús hét kotbýli uns nafninu var breytt í Sumarhús.  Nú býður bretinn íslendingum 600 milljarða lán.  Skal summan borguð brezkum innlánseigendum sem lögðu sparifé inn á  íslenzka banka þarlendis sem buðu hæstu vexti Bretlandseyja, áhættan því augljós.   Brezkir ráðamenn eru ólmir í að velta þessari útrásartuðru yfir á íslenzka skattborgara sem flestir vissu ekkert um gylliboðið.  Í samantekt er sýn breta sú að þeir bjóða íslendingum lán sem hefur hér enga viðkomu heldur fer beint í vasa þessara ólánsömu sparifjáreigenda, Ísland heldur skuldinni og áframhaldandi góð samskipti þjóðanna tryggð.   Samþykki íslenzkir ráðamenn þessa kúgunartilburði breta eru Sumarhúsin aftur orðin Vetrarhús.   Við megum ekki láta aðrar þjóðir segja okkur einhliða fyrir verkum og jánka einungis til að halda friðinn.  Bjartur hafði sitt stolt og þó stundum hafi keyrt um þverbak á hann mikið í okkur öllum.  Verum því sjálfstæðir íslendingar og lítum á þessa liðveizlu brezka heimsveldisins sem grín.  

LÁ

X-D FYRIR DROTTINN.

X-D fyrir Drottinn ómar víða á elliheimilum á kjördag.  Sjálfboðaskutlurnar mæta þá í morgunkaffið, minna á fagnaðarerindið og aka síðan atkvæðunum á kjörstað sem þykir tilbreytingin góð.  Fagnaðarerindið X-D fyrir Drottinn hefur í drjúgan tíma rekist með þjóðinni, ekki eins lengi og hið eina, sanna en nægilega þó til að spyrða þau saman á kjördag.  Sá dagur gæti látið nærri og þó hið eina, sanna haldi sínu striki hefur hitt fagnaðarerindið, X-D fyrir Drottinn, þróast hratt í samanburði.  Skýrzla fagnaðarerindaeftirlitsins (FEE), sem stungið var undir stól, er svona:   Fagnaðarerindið X-D fyrir Drottinn hvorki heldur vatni né gengur á því, er um megn að breyta þessum bragðleysisvökva í vín og mettar ekki 300.000 þúsund manns með 130.000 þúsund fiskígildum.  Fagnaðarerindið X-D fyrir Drottinn bannar Pétri að fiska og breytir fiskiþorpinu hans í draugabæ fyrir ferðamenn.   Fagnaðarerindið X-D fyrir Drottinn blindar sjáendur, tungusker mælendur og byggir hús sín á sandi.  Fagnaðarerindið X-D fyrir Drottinn fyrirgefur ekki vorar skuldir heldur leiðir oss í freistni og frelsar ekkert frá illu.  Fagnaðarerindið X-D fyrir Drottinn skrásetur alla heimsbyggðina á íslenska skattborgara.  Fagnaðarerindið X-D fyrir Drottinn kastar fjöregginu fyrir höggorminn, endurreisir Sódómu, breytir örkinni í einkaþotu, lætur burtreka vitringana, sendir sérsveitina í fjárhúsið og svínahjörð á jötuna.  Fagnaðarerindið X-D fyrir Drottinn nælir Betlehemsstjörnum í útrásina, eignar sjálfu sér gullkálfinn og treður undir Ingibjörgu asna til að ríða inn um hlið öryggisráðsins.   Fagnaðarerindið X-D fyrir Drottinn rekur sína minnstu bræður út í eyðimörkina meðan borðin svigna undan kræsingum síðustu kvöldmáltíðanna.  Fagnaðarerindið X-D fyrir Drottinn sleikir fætur faríseanna meðan þeir eta, eltir þá á ösnum út í lönd og kyssir fósturjörðina að skilnaði.  Fagnaðarerindið X-D fyrir Drottinn reisir Júdas upp frá dauðum, skipar Barrabas í embætti hæstaréttardómara og æðsti presturinn hækkar stýrivextina þrisvar áður en Þorgerður flýgur tvisvar.  Fagnaðarerindið X-D fyrir Drottinn að eilífu, amen. LÁ 

KREPPAN EÐA GRÍMUR.

Svefnröskun.   Kreppan eða Grímur.  Frétti af honum í blönduðu bokkía, ömurlegt.  Svipað og Silfrið með jafnri kynjaskiptingu.   Svo er ég á öðrum degi föstu.  Ákvað að prófa hungurverkfall til að vera ekki alveg grænn þegar skrambans kreppan skellur á.   Krakkarnir verða svo með á morgun og hinn.   Hundurinn sleppur enda óþarft að þrengja að honum, við búum á fornleifum.   Víkin er nú við frostmark í öllum skilningi.  Og það er eins og óáranin fyrir sunnan, að mestu heimabakað.  100 milljónir í félagsheimili er umdeilanlegt en í varnargarð ekki.  Það er ekki bara æskustöð Pálma Gestssonar sem hverfur undir bing.  Verst er þó þetta blandaða bokkía á honum Grím, það er eitthvað svo óendanlega lítið Grjóthrun í því.

LÁ   

VETURSETA Á STRANDSTAÐ.

Undarleg frjálshyggja sem gerir bara ráð fyrir plús.  Sömuleiðis milliríkjasamningar sem ánafna almenningi umframeyðslu örfárra.  Komi í ljós að  skuldir bankanna erlendis séu mál íslenzkra skattborgara eru börn okkar fest á klafa.   Ef ekki  verður ástandið bærilegra.  Kreppa er þó óumflýjanleg, skýin hrannast upp þó blindhríðin sé ekki hafin.  Komandi vetur pottþétt þungur og óvíst að sjáist til sólar.  Frysti ríkisstjórnin ekki lánin gerir veturinn það.  Á strandstað höfum við vetursetu, húkum eins og þáttakendur í óraunverulegum raunveruleikaþætti.   Í þetta sinn er ólíklegt að sá fjáði vinni, miklu heldur sá séði.   

LÁ  

ASNAREIÐ

Nýjar bankastjórnir ríkisbankanna eru teknar til starfa.  Jón Baldvin, sá fornfrægi pólitíkus og nú knái álitsgjafi, segir tómt mál að forystusveit úr sama pytti sé hlutlaus eða ótengd pólitísk.   Hér sé þéttriðið net, ættar- og kunningjatengsla allsráðandi og vonlaust að treysta liðveizlu þaðan.  Gildi það jafnt um stjórnun og hreinsun.  Bankastjórar nýju bankanna eru stýrur sem heillar marga eitt og sér.  Yfirlýsingar liggja fyrir um afnám ofurlauna sem allir fagna.   Hvernig skyldi þá hinn nýji launapýramídi vera?  Auðvitað í fari forveranna, ekki gefinn upp.  Satt að segja var ég að vona að tími leyndarmálanna væri liðinn í íslenzkri stjórnsýslu og pólitík.   Á aldrei að læra af reynslunni og er gegnsæisumræða foringjanna á vinstri vængnum enn ein asnareiðin?

LÁ

KLAKINN AÐ BRÁÐNA.

Ísland á ekki upp á pallborðið í útlandinu þessa dagana, niðurlægingin heldur áfram og í dag fór framboð okkar til öryggisráðsins í ruslið.  Vonbrigði segja ráðamenn en telja aurunum sem í þetta fóru vel varið.  Sjálfur fagnaði ég úrslitunum, sparnaðurinn er umtalsverður en einnig tel ég sess okkar utanlands mjög ofmetinn.  Vísa til varaforsetaefnis Mcains í Bandaríkjunum sem sagðist aldrei hafa hitt þjóðarleiðtoga mánuði eftir að hafa snætt með Ólafi okkar Ragnari.   Blaðamaður vestanhafs reit framboðið farsakennt og óhugsandi að svona léttvigtarríki sem að auki væri gjaldþrota gengdi slíkri ábyrgðarstöðu.   Og rússarnir eru hættir við að lána.   Valdhöfum hér er nánast vorkunn.  Vonandi er framboð okkar til öryggisráðsins síðasti naglinn í líkkistu veruleikafirringarinnar sem einkennt hefur þessa þjóð umliðin ár og misseri.      

LÁ

LEYNISKÝRZLAN

Hálf var hún nöturleg upprifjun kastljóssins á útrásinni í kvöld.   Fés snillinganna, orðræður, veizluhöld og VIParar á útopnu meðan allt lék í lyndi.  Margir réðu ráðamönnum frá of miklu mingli við fjármálageirann og líkast þau tengsl sem nú hefta marga.  Ekki sé ég þjóðina treysta dómsmálaráðherra fyrir umsjón eftirmála og vart neinum nema óháðum aðilum erlendum.  Forsætisráðherra kannast við brezku skýrzluna um umfang bankanna en las aldrei að sögn.  Fremur ótrúlegt en afglap ef satt er.  Kannski íslenzkir ráðamenn hafi séð ofsjónum yfir því skattfé sem bankageirinn var að skila í ríkissjóð og því tregðast við að hleypa þeim úr landi.  Skildi þetta vera innihald leyniskýrzlunnar, bankarnir hafi viljað út en ríkisstjórnin hamlað?   Hvað sem öllu líður, þá er vaxandi skjálftavirkni í íslenzkum stjórnmálum og mikið sem undir kraumar.    Stórtíðindi tel ég í vændum, risagos með özkufalli og eimyrju, pólitísku mannfalli og embættismanna.  Ísland er landið en óvíst um ókomna tíð.

LÁ 

HVERSU DJÚPT ERUM VIÐ SOKKIN?

Umliðna daga hafa íslendingar velt fyrir sér hvernig bægslagangur örfárra einstaklinga í útlöndum hafa hrakið landið út í botnlausan skuldapytt, milliríkjadeilur og algera óvissu.  Flestir íslendingar ömuðust ekki við ofurlaunum og gljálífi einkavæðingarinnar enda mál hluthafa að fást við slíkt.  Einstaklingum stóð til boða að taka þátt í veizlunni, sumir þáðu, aðrir ekki.  Svo kemur upp úr kafinu að íslenzkir skattgreiðendur í heild skuli standa skil á óreiðunni.  Hverskonar einkavæðing er það sem hirðir bara plúsinn? Og nú kalla Evrópuríki hvaðanæva þjóðina til ábyrgðar, beita jafnvel hryðjuverkalögum, eignafrystingum og lokun fjárstreymis til landsins.   Kaupþing ætlar að lögsækja brezk stjórnvöld fyrir aðför að fyrirtækinu, hugsanlega íslenzk stjórnvöld einnig.  Búið er að semja um kröfur hollendinga og önnur samningsferli í gangi.  Sendinefnd er í Rússlandi og athugar með lánafyrirgreiðslu meðan fjármálaráðherra grúskar í skilmálum alþjóðagjaldeyrissjóðsins.   Svo tuða þingmenn á Austurvelli um brottrekstur seðlabankastjóranna og tafarlausa umsókn í ESB.  Er ekki forgangsatriði að kanna hvar við stöndum gagnvart öllum þessum milljarða fjárkröfum utanlands?  Lögmenn hafa haldið fram að íslenska ríkinu beri engin skylda að uppfylla þessar kröfur og sé svo, um hvað erum við að semja við hollendinga og breta?  Hversu miklar eignir eiga bankarnir erlendis?  Hefur einhverju verið skotið undan og þá hversu miklu og af hverjum?  Fjármálaeftirlitið gerði athugasemd við umfang bankastarfsemi í útlandinu fyrr á þessu ári, það liggur fyrir, en greinilega ekki sinnt.  Hverra sök er það?  Sem þjóð verðum við að komast til botns í þessu dýi og finna út hversu djúpt við erum sokkin.   Vonlaust er að taka afstöðu til hluta sem enginn veit hvar liggja, það getur hreinlega skaðað og gert illt verra.  Þeim hlýtur að fækka bónarferðunum ef þjóðin er eftir allt saman ekki undir oki bankaskuldanna í útlöndum.  Það hlýtur líka að létta á íslenzkum almenningi séu lán þeirra fryst.   Forðumst nú fum og fljótfærni, setjum í forgang að finna út hvar við stöndum og látum síðan hendur standa fram úr ermum.  

LÁ      

FULLT TUNGL

Á fullu tungli er annaðhvort að búa til börn eða spyrja sig:  Er þetta ekki bara vondur draumur?  Getur verið að óbreyttur íslendingur, áhættufælinn, heimasjúkur og hóstandi þurfi að borga einkavæðinguna?  Er Pútín Stalínsson okkar eini vinur?   Mannauðurinn, var hann ofmetinn?   Eða var hann kannski vanmetinn?   Hvaða skýrzlu var stungið undir stól?   Bjöllurnar gullu á heiðskírri nótt í huga löngu látinnar sjálfstæðishetju hvurs  fall var falið í dönskum stiga.   Á fullu tungli er fátt um svör. 

LÁ