AÐGREININGARHNEIGÐ

Andúð er tvenns konar.  Persónuleg eða ekki.  Persónuleg andúð sprettur einatt vegna beinna orða eða íhlutunar sem særa eða skemma.  Hin andúðin, sú ópersónulega, er yfirleitt yfirfærsla.  Tek hunda sem dæmi.   Óskiljanleg fyrirlitning í garð þessara ferfættu yndisvera er furðanlega mörgum eðlislæg og súrar athugasemdir látnar fjúka bæði á mann og dýr.   Bara fyrir að vera til.  Flestir kannast við dilkadrætti stjórnmálanna.   Ljóstri einhver upp skoðun sinni mætir hann gjarnan höfnun og útskúfun.   Jafnvel einelti.   Þar er best að fylgja sigurvegurunum enda leita þangað flestir, fórna frelsinu fyrir skjólið.   Litarhætti, trú og peningum er líka troðið í skilvindu og notað til aðgreiningar.   Hvers vegna jafn fullkomin vél og mannskepnan burðast með þessa leiðu aðgreiningarhneigð, því er vandsvarað, en þó má benda á Skaparann sem strax í byrjun blés belginn með sinni eigin útvöldu þjóð.  

LÁ

SKATTAPARADÍS

Frumvarp um niðurfellingu tekjuskatts af hlutabréfahagnaði 2006 hefur nú verið samþykkt á alþingi.  Sjálfstæðismenn já, samfylking já, framsókn sat hjá og aðrir flokkar nei.  Fjármálaráðherra kveður þetta mikið hjálpræði fyrir fyrirtæki og styrkja efnahaginn almennt.   Fjárfestingar- og eignarhaldsfélög fagna eðlilega fengu fé sem annars hyrfi í skatthít ríkisins.  Upphæðin um 60 milljarðar.   Sterkar raddir hafa einnig verið uppi um að lækka skattprósentu fjármagnstekjuskatts til að draga hingað fjárfesta og missa ekki þá sem eru fyrir.  Að mörgu leyti má kaupa öll þessi rök.  Nú er bara spurningin hvort ekki væri upplagt að auka framleiðni og framtak heimilanna í landinu með rausnarlegri skattaívilnun þeim til handa, bæði gæti það dregið hingað að dugandi fólk og hamlað brottflutningi þeirra sem þegar hasla sér völl.   Vígi virðisaukaskattsins er nú 24,5% en var í upphafi innan við 1%.   Anám þessarar skattheimtu myndi nú aldeilis hleypa lífi í kaupamennskuna, laða að viðskiptavini og halda þeim sem þegar versla.  Að ekki sé talað um algert skattleysi ellilífeyrisþega sem gætu drepið tímann áðuren tíminn drepur þá.    Ég held að grænir og frjálslyndir ættu að endurskoða afstöðu sína og reyna að koma auga á ljósið.

LÁ  

SJÁLFSKIPAÐIR MANNVINIR

Hispursleysi er fátítt í kastljósi fjölmiðla.  Þar er tilhneigingin sú að tóna allt niður og vera eins óafgerandi og kostur er.  Fáir vilja klúðra metorðaklifrinu með afdráttarlausum fullyrðingum um viðkvæm málefni og eldfim.  Í eldhúsum landsmanna og kaffihúsum er þessu einatt öfugt farið.  Þar er fólk digurbarkalegt og opinberar oft sinn sanna hug.   Og í kjörklefanum ríkir þessi eldhús- og kaffihúsastemmning, þar krossa menn ekki eftir annarra forskrift heldur eigin.   Þetta ætti Frjálslyndi flokkurinn að hafa í huga þegar hann matreiðir stefnuskrá sína í komandi kosningum.  Ótækt er að geta ekki haft meiningar í málum innflytjenda og flóttafólks sem ekki samrýmast vinsældaharki.  Fjölmargir íslendingar vilja fara varlega í málum innflytjenda og flóttafólks.  Mýmörg dæmi um vankanta í þessum málaflokki réttlæta algjörlega umræður um þessi mál.   Varnaglar í garð flóttafólks er einnig sjónarmið og þarf ekki að byggjast á andúð eða illindum í garð þessarra hópa.  Aðferðafræði þeirri sem mjög er brúkuð til að kæfa umræðuna á hinsvegar ekki að hræðast heldur hrinda.   Upphrópanir og gjamm um kynþáttahatur hittir marga fyrir sem voga sér að íhuga þessi mál og komast að eigin niðurstöðu.   Kannski okkur öll.  En mannvinir eru aldrei sjálfskipaðir nema kannski hjá samfylkingunni.

LÁ

FRAMBOÐ ÁN EFTIRSPURNAR

Borgarstjórnarmeirihlutinn fallinn.   Fylgishrun sjálfstæðismanna staðreynd og borgarstjórinn úti.  Líka Framsókn.  Skyldi nokkurn undra.   Fylgisaukningu samfylkingar er erfiðara að skýra, ekki ríður hún feitum hesti frá OR-málinu, íþróttastúkunni, Vatnsmýrarruglinu og miðbænum.  Almenn gengisfelling borgarfulltrúa er staðreynd og tiltrú kjósenda verulega löskuð eftir slælega framgöngu á nær öllum sviðum.  Kjörtímabilið ónýtt segja sumir og lái þeim hver sem vill.  Með örfáum undantekningum má segja að sjaldan hafi jafn margar liðleskjur rallað um ganga ráðhússins og haldið annað.    Verði sömu andlit áfram í boði má búast við rýrri kjörsókn eða engri.   Rimman framundan um þessi sæti verður vafalaust hörð og margir sem hugsa sér gott til glóðarinnar.  En ætli flokkarnir að halda áfram flaggi sínu á barnungum handaupprétturum,  gösprurum, framagosum, kveinkellíngum og þaðan af verri aftaníossum má ætla að framhald verði á röngum ákvörðunum, sofandahætti, sandkassaleik og skítkasti.    Allir flokkar ættu að huga að þessu því nóg er komið af framboðum án eftirspurnar.     

LÁ

TÍMAHLIÐIÐ

Undirbúningur að vestfirzkri sjónvarpsmynd er nú í gangi og einn liður í prílinu sjóferð í Jökulfirði, einskonar forkönnun.  Eftir hret kemur eitthvað annað og dagurinn brast á með blíðu.   Margir segja Jökulfjarðarmynnið hlið tímans, innan þess horfinn heimur fortíðar sem aldrei á afturkvæmt.  Nasaþefinn geta menn þó enn fengið og renna margir á lyktina.   Landsvæðið er harðbýlt, sumrin stutt með löngum skuggum.  Klukkur, símar og lögfræðingar víðs fjarri, af fugli, ref og ró er hinsvegar nóg.   Gamalt en gegnt félagsheimili Flæðareyringa var heimsótt, í sumar verður þar árshátíð en fyrir sjötíu árum hýsti það sýningu Skugga-Sveins.   Sá tími er úti en galdurinn ekki.   Sumir vilja vegvæða Jökulfirði, farsímavæða og gera svæðið aðgengilegt.  Virðist sanngjörn og eðlileg krafa en sérstaðan hyrfi.  Þetta þarf að leggja á vogarskálarnar en má mín vegna taka heila eilífð.  Þangað til er svæðið gott heim að sækja.   

LÁ 

SAMFYLKINGIN SÝNIR KLÆRNAR

Skriður virðist vera kominn á nýja uppfærslu eftirlaunalaga þingmanna.  Hvort einelti Stöðvar 2 hafi ýtt við æðstráðanda er getgáta en augljóst að erfitt er að sitja undir eigin óheilindum að ekki sé talað um svo ítrekuðum.    Ný og réttlát eftirlaunalög var baráttumál samfylkingarinnar og komist það í höfn mun verður málið flokknum andlitslyfting í því andstreymi sem ríkir.   Mörg þjóðþrifamál liggja enn í salti en fækkar alltént um eitt verði eftirlaunalögunum breytt.   Vona tiltektin á stjórnarheimilinu nái fleiri hornum.

LÁ

SKJALDBORG

Kom við á Skjaldborg, heimildamyndahátíðinni á Patreksfirði og fylgdi úr hlaði mynd félaga míns um sæluhelgi þeirra Súgfirðinga.   Umgjörð hátíðarinnar var notaleg, laus við alla tilgerð og öllum gert jafnt hátt undir höfði.  Kvikmyndagengið snæddi plokkfisk í boði Patfirskra kvenna og síðan tóku við heimildamyndir heiðursgestsins sem sannlega reyndu á skilningarvitin.  Huggulegt bjórpartí á bæjarknæpunni var svo eins og gómsætur konfektmoli.   Svo vorum við roknir en hyggjumst taka allann pakkann að ári, mynd, maka og mætingu.   Hafi frumherjar hátíðarinnar þökk fyrir framtakið.

LÁ 

VAGNARNIR DRAGA VAGNINN

Atvinnulíf byggist allstaðar á framtaki einstaklinga, hugmyndum, draumum sem fyrir elju, útsjónarsemi eða þrákelkni verða að veruleika og búa til einhverja atburðarrás sem kallast athafna-menningar- eða atvinnulíf.   Sumir þræðirnir eru stuttir, aðrir langir.   Í dag rættist draumur í Bolungarvík, litlum fiskibæ í norðrinu.   Fyrirkomulag fiskveiða sem ríkt hefur í rúm 20 ár hefur reynst mannlífinu illa í svona sjávarplássum, nytin miðast við útgerðina en ekki landvinnsluna og margir því selt sínar veiðiheimildir sem þá hurfu af svæðinu.   Einkaframtakið fann sér þó farveg á tímabili með smábátafiskeríi á tegundum utan kvóta.  Svar yfirvalda var að kýla það niður með kvótasetningu þessara sömu fisktegunda sem engum taldi hætt.   Nýjasta svar einkaframtaksins er stangveiði.  Byggt er á tvennu, vaðandi eftirspurn utanlands og fyrirliggjandi auðlind, þ.e. fiskimiðunum.   Nú er lag fyrir ríkisstjórnina að koma með alvöru mótvægisaðgerð og bjóða þessu nýja einkaframtaki upp á hóflega kvótaleigu sem yrði borguð beint til bæjarfélaganna sem þyrstir í nýja tekjustofna til að halda uppi samkeppnisfæru þjónustustigi á landsvísu.  Einhvernvegin verða þessi landsvæði að skrimta og miklu betra að það sé af eigin auðlindum en ölmusufé annarsstaðar frá.    Megi draumur Vagnanna í Bolungarvík spíra, verða að nytjaplöntu allra bæjarbúa og stjórnvöldum jafnframt vakning á arðsemi landssvæða sem í margra hugum eru óalandi nárassar, lítt brúkleg til annars en fósturs olíuhreinsunarstöðvar.

RÁÐHÚSIÐ LOGAR

Borgarstjóri ver ótrautt ráðningu sína á þjóðþekktum atorkumanni, hefur óbilandi trú á getu hans og hæfileikum til að taka til í þeirri skotgröf sem borgarskipulag er.   Sláandi launakostnaður sé réttlætanlegur sökum framangreinds.   Auðheyrt er að borgarstjóri er tekinn föstum tökum af fréttamönnum, fastari en t.d. forsætisráðherra sem kvað loforðaáminningar stöðvar 2 í fréttatímum vera einelti og þar við sat.  Áður tíðkuðust umræðuþættir með stjórnmálaforingjum en nú eru þeir ýmist einir eða annarsstaðar og spjallið góðlátlegt.   Ný uppákoma í borgarstjórnarmeirihluta Reykjavíkurborgar hlýtur að teljast líkleg í ljósi þeirrar óeiningar sem ríkir í ráðhúsinu, þar virðist allt loga stafna á milli.   Spennandi er þó útspil borgarstjóra um uppljóstrun ferðalaga og risnu borgarfulltrúa allra frá árinu 2005.  Sú lesning verður óefað fróðleg og mikil upplýsing, kannski svo mikil að borgarfulltrúar kjósi frekar að þola áframhaldandi setu Ólafs en eiga hitt yfir höfði sér.   

LÁ  

KÓNGAFÓLK

Áður riðu kóngar um héruð, námu lönd og slátruðu óvinum sínum.  Áttu hallir, hirðfífl og riddara, stjórnuðu löndum, heimsálfum, páfanum, jafnvel guði.   Drottningarnar voru engir eftirbátar, gerðu allt þetta, brugguðu að auki launráð og stunduðu kynlíf á laun.   Hlutverkin sem sagt mýmörg og spennandi.  Því er nánast grátlegt að fylgjast með niðjum þessara skörunga sem í breyttri tíð draga andann í reiðileysi, yfirleitt fyrir framan myndavélar, brosandi, étandi, drekkandi, heilsandi, ríðandi, standandi, sitjandi, spyrjandi, gefandi.   Aldrei prumpandi.  Eins og það myndi nú gera mikla lukku hjá bolnum.  Kannski ástæðan að honum er aldrei boðið í átið, fær aldrei að smakka humarinn og vínið á Bessastöðum.   Vinsældir Margrétar danadrottningar byggjast t.d. að miklu leyti á reykingum og púi, dönsku bolirnir elska það.  Okkar maður datt reyndar af hestbaki á sínu fyrsta kjörtímabili en síðan hefur lítið til hans spurst.  En hverri þjóð er eiginlegt að halda haus og Óli svo sem ekki verri en hver annar.     Kannski ættu íslendingar samt að reyna hausleysið eitt kjörtímabil og fá samanburð.