RÍKASTA ÞJÓÐIN

Jón átti milljón kall og langaði í nýjan bíl.    Skoðaði nokkra og ók loks heim á 4ra milljóna jeppa enn með milljónina í brjóstvasanum og í rassbróðurnum 100% bílalán.   Kom við í BT, keypti skjá og leikjatölvu og hélt heimleiðis, enn með milljónina í brjóstvasanum og í rassbróðurnum 100% raðgreiðslur.   Kona hans, Pálína, var nýkomin úr ristilskolunarferð í Japan, tilboðsferð sem sparaði 100 þúsund þeim sem keyptu strax.   Þegar Pálína sá nýja bílinn vildi hún stærra hús honum samboðið og saman óku hjónin í bankann í greiðslumatspælingum.   Draumahúsið var keypt, 90% lánað og hjónin lofuðu framsóknarflokkinn á heimleiðinni.  Þegar kom að Valgerði  sprakk á bílnum.  Greiðslumatið hafði ekki gert ráð fyrir púnkteríngu og slypp og snauð veifuðu þau skuldahölunum í von um far.   Þar veifa þau enn.  Svona Jóna og Pálínur má sjá út um allt, þau kallast íslendingar og eru ríkasta þjóð í heimi. 

LÁ     

EF OG KANNSKI

Skondin sú tilhneiging að grípa sannfæringar á lofti og hlusta ekki á rök til enda.    Mætast þá stálin stinn.  ESB-umræðan er ágætt dæmi um þetta.  Þar berja fylkingar sér á brjóst og þykir sinn fugl sá eini.   En grjóthörð fullvissa er varasöm í jafn stóru máli einfaldlega vegna þess að forsendur eru ekki fyrirliggjandi.   Styrk stjórn efnahagsmála og jafnvægi í þjóðarbúskap er skilyrði umsóknar, allir málshefjendur virðast sammála um það.   Sem stendur er Ísland úti í móa í þessum efnum.   Menn tala tveim tungum varðandi auðlindir okkar og lögsögu, segja sumir það samningsatriði, aðrir ekki.  Ennfremur greinir menn á um lýðræðishalla evrópusambandsins og meina sumir önnur efnahagssvæði áhugaverðari.  Fullveldið er eðlilega mörgum kært en stangast á við sýn evrópusinna um stöðugt gengi, evrópskt verðlag og vexti.    Evrópskt veðurlag myndi ugglaust gera gæfumuninn fylgdi það með í pakkanum.   Alltént er ljóst að innganga í ESB er varanlegt afsal margra þeirra réttinda sem við nú njótum.   Kannski er innganga í evrópskt þjóðabandalag þess virði, kannski ekki.  Þessari spurningu þarf þjóðin að svara og ættu stjórnmálamenn að hætta hnútukastinu, einbeita sér að viðreisn efnahagsins og meðfram því knýja fram fakta um óljós mál varðandi ESB-aðild með könnunarviðræðum.   Umræðan verður miklu markvissari fækki efunum og kannskinu.    

LÁ 

EGILS GULL

Egill Helgason liggur undir ámæli um að halla á kvensur, frjálslynda og sjávarútvegsmál.  Skil hann að sumu leyti en í kvöld voru heilbrigðismál krufin í Silfrinu og frasinn um læknisþjónustu óháð efnahag oft kveðinn og ríkisrekin heilbrigðisþjónusta talin forsenda.  Það sjálftökufyrirkomulag sem nú er við lýði leiðir af sér ofurlækningar, svokallaða sjúkdómavæðingu og kostnaðurinn tekinn af skattpeningum almennings.    Lítil kostnaðarvitund leiðir af sér litla viðspyrnu og læknisverkin hrannast upp.   Auðvelt er fyrir heilbrigðisstéttir eins og lækna að rökstyðja eigið ágæti og nauðsyn.   Gegn þessu ægivaldi standa leitendur varnarlausir.  Aukin fjölbreytni þjónustunnar er ein leið til uppbrots og sannlega rétt stefna heilbrigðisráðherra að ýta undir þá þróun.  Hvort skíra skuli miðstýringarröskun eða einkavæðingu skiptir engu, meginatriðið er að samhæfa hagstætt verð og þjónustu.   Gleymum því heldur ekki að fagfólki allra stétta er heimil innheimta fyrir vinnu sína, hvers vegna ætti annað að gilda um lækna?  Vilji Pétur borga að fullu fyrir nýtt hné, afhverju ætti Páll að amast við því?    Samfélög eyða æ meiru fé í heilbrigðisþjónustu en það er minnst vegna aukinnar tækni og framfara.   Orsökin er sífellt lægri þröskuldur fyrir notkun hennar, m.ö.o. oft er þörf en ekki alltaf.

LÁ  

HVAR ERU PLÁGURNAR?

Guð lætur rigna yfir réttláta og rangláta enda ekki heiglum hent að henda reiður á hver tilheyrir hverju.  Jafnvel sjálfu almættinu hefur orðið á í messunni og veðjað vitlaust, nægir að nefna Sál, Davíð og Salómon.   Einn af hans þekktari þjónum hefur nú brennt allar brýr að baki sér.  Æ ofan í æ falla sköpunarverkin í þessa gryfju, ýmist sem gerendur eða þolendur.  Í Austurríki sýndi eldri borgari af sér fádæma mannvonzku, eiginlega ofar skilningi flestra og háværar óskir um að viðkomandi verði tekinn af lífi án dóms og laga.    Og í dag er ár síðan litlu stúlkunni var rænt í Portúgal, 4ra ára og ófundin.   Foreldrarnir sjá líklegast aldrei glaðan dag.  Einu sinni hafði guð trú á mannkyninu og beitti ýmis konar plágum til að stilla kúrsinn.   Er hann búinn að missa áhugann eða er heimsendir í nánd?

LÁ      

ÞANGAÐ LEITAR KLÁRINN

Það að sjálfstæðismenn haldi sínu í nýrri skoðanakönnun er skiljanlegt.  Þeirra áherzlur hafa skilað sér ágætlega í stjórnarsamstarfinu.   Verðbólgan og hrun krónunnar telst fremur sök samfylkingarinnar sem er eilítið öfugsnúið því tillögur framsóknarflokksins á síðasta kjörtímabili um stórhækkað lánshlutfall húsnæðislána ýtti mörgum út í skuldafenið og er að líkum stærsti einstaki þátturinn.   Á samfylkinguna hefur hinsvegar hallað í vegferðinni með sjöllunum, a.m.k. það sem af er.   Kveði umhverfisráðherra enga lagalega stoð fyrir hömlun stóriðju í Helguvík átti að segja það kjósendum fyrir kjördag.  Utanríkisráðherra snýr þessu við, sagði fyrir kosningar eftirlaunaréttindi þingmanna og ráðherra ólíðandi en síðan ekki múkk.   Ekkert bólar á auðlindafrumvarpi Össurar né endurskoðun fiskveiðistjórnunarkerfisins þó sami ráðherra hafi  áréttað fyrir kosningar það skilyrði stjórnarsamstarfs.    Álit mannréttindaráðs sameinuðu þjóðanna varðandi eignarhald fiskimiðanna er hunsað meðan lögð er rík áherzla á sæti íslendinga í öryggisráði sömu stofnunnar.  Flandur ráðamanna og bruðl því samfara telst þeim heldur ekki til tekna.   Mótsagnakennd afstaða ríkisstjórnarinnar í evrópumálum ruglar fólk í ríminu og sömuleiðis rykmökkurinn í heilbrigðismálum.   Jóhanna er sú eina sem heldur haus sem líka endurspeglast í fyrrnefndri skoðanakönnun.  Helsta hvatning stjórnarandstöðunnar eru þó 58%, meirihlutinn magnaði langt í frá óvinnandi.  Sérlega geta vinstri grænir vel við unað,  afhroð samfylkingarinnar myndi eflaust nýtast þeim best.  Næsta ríkisstjórn yrði þá  VG og sjálfstæðisflokkurinn, ESB- aðild úr sögunni og eignarhald sjávarauðlindanna óbreytt og skiptimyntin olíhreinsunarstöðin á vestfjörðum sem verður í Hvalfirði.    Þangað leitar klárinn.          

1. MAÍ

Hér í Bolungarvík hefur nýjum meirihluta ekki tekist að blása í burt norðangarranum sem sá fyrri skildi eftir sig.   Sólbráð er engin og varpland víða undir snjó.  Fuglakvök strjál.  Mér hrykkti því heldur þegar ég spásseraði í morgunsárinu og heyrði ramakvein í bænum ofanverðum, hélt þetta fyrsta hangal en komst á snoðir um annað:  Samfylkingin komin í 26%.  Greyið.  Sjálfstæðisflokkurinn áfram 37 og ríkisstjórnin samanlagt 58.   Frjálslyndir 6%.  Greyin.   Ég reyndi að útskýra fyrir ramakveinskonunni að stjórnmálaskóli sjálfstæðisflokksins væri öllum opinn og þar gæti sundrungin á vinstri vængnum lært að ganga taktinn eins og forðum 1sta maí.  Samræðurnar hefðu ugglaust orðið lengri ef ekki fyrir tilkynningu um nýjan fjölskyldumeðlim.   Ekki hvolpur í þetta sinn heldur fallegur drengur, verkalýðsforingi, organdi og dökkur.   Alveg eins og bæjarstjórinn fyrrverandi.   Það er eins og máltækið segir, einn kemur þá annar fer. 

LÁ

BÁL OG BRANDUR

Sjálfstæðismenn trúa að án þeirra fari allt í bál og brand.  Einu sinni trúði ég því sjálfur.  Nú hafa þeir stjórnað svo lengi að þörfin fyrir nýja elda og vopnaglamur er knýjandi.   Áralöng stjórnarseta með ígræðslu sömu hagsmuna, dag eftir dag, viku eftir viku, mánuð eftir mánuð, ár eftir ár, hefur valdið stöðnun, ekki sízt í þeirra eigin röðum þar sem ósjálfstæðir sjálfstæðismenn éta humar og halda kjafti yfir svínaríi dauðans.   Þessi mannauður er harla illa nýttur og til að ýta við skepnunni væri bál og brandur himnasending.  Báknið, sem vildi báknið burt, þarf frí og þjóðin frá því. 

LÁ  

TARZAN Í BOLUNGA(R)VÍK

Þegar Tarzan birtist apahjörðinni í frumskóginum fyrst var honum fálega tekið.  Forkólfar hjarðarinnar vildu hann feigan og óx sá vilji eftir því sem apabróðirinn dafnaði.   Rætur mannungans voru jú annarsstaðar, hann þekkti engin mörk og goggunarröðinni því ógnað.   Samt fylgdu þessum nýja félaga nýjungar og öðruvísi sýn á hlutina.   Að endingu tóku aparnir í frumskóginum  Tarzan í sátt og lærðu hvor af öðrum.   Í Bolungarvík er þessu öfugt farið, enginn Tarzan, hann er farinn en nóg af öpum. 

LÁ

EFTIRLAUNAFRUMVARP ÞINGMANNA

Þegar leikmenn gerast brotlegir í kappleik er gult spjald gefið sem viðvörun.  Virði keppendur það að vettugi er rauðu spjaldi veifað og fantarnir reknir út af.  Eftirlaunafrumvarp þingmanna sem samþykkt var á síðasta kjörtímabili má líkja við hópslagsmál á knattspyrnuvelli.  Dáðustu menn þjóðarinnar keyrðu í gegn þvílíka móðgun við landslýð að fara þarf allt aftur til ársins 1262 til að finna viðlíka niðurlægingu.    14-2 leikurinn er hreinasta léttvægur í samanburði við þessa eftirlaunaósvinnu.   Skömmin er þingheims alls og sérlega þeirra sem komu af fjöllum.   Og enn er ekki búið að flauta til leiksloka.  Ofbeldið er í fullum gangi og enginn hlustar á dómarann sem vill ljúka leik og reynir að minna leikmenn á loforð sín um iðrun og yfirbót.  Einn varamaður hefur lagt til að eftirlaunaskandallinn verði leiðréttur en kallið nær ekki inn á völlinn, bæði samherjar og mótherjar skellla skollaeyrum.   Dómarinn, þ.e.a.s. almenningur, getur lítið annað gert en leggja nöfn og efndir á minnið, fylgjast með framvindunni og vona að leiknum linni.  Valgerður Bjarnadóttir uppsker vonandi í samræmi við það sem niður fór og tekur fast sæti í liðinu, helst fyrirliðastöðuna. 

LÁ 

 

HJÚKKUBÖGG

Æðstráðendur landsspítala draga út neyðarplanið á verkalýðsdaginn þegar skurðhjúkkur ganga út.    Þær virðast staðráðnar og jafnvel komnar á samning annarsstaðar.  Ástæða útgöngunnar er megn óánægja með nýja vinnutilhögun sem er evrópsk tilskipun.   Vökulög vörubílstjóra sem mjög hafa verið í deiglunni eru af líkum meiði og hafa eins og alþjóð veit valdið miklum titringi.   Læknavaktir landsbyggðarlækna átti líka að sníða að evrópskri fyrirmynd en verið frestað vegna annmarka á framkvæmd þar sem engn afleysing er tiltæk.   Svona tilskipanir skriffinna sem þekkja lítt til grunnvinnunnar er vaxandi vandamál og flæmir fólk unnvörpum úr störfum sem skiptir gangverk samfélaga mun meira máli en misvitrar ákvarðanir miðstýringarvalds.    Kannski mun sjúkrahúsdeilan beina sjónum manna að nýjum leiðum í heilbrigðisþjónustu en hlutverk ríkisspítala verða einmitt það sem nú blasir við:  Að sinna neyðaraðgerðum.