EKKERT OPINBERT KYNLÍF

Á að banna kynlífskaup í opinberum starfsmannaferðum?  Banna dvöl á hótelum sem bjóða upp á klámtengda sjónvarpsrás?  Banna sjálfsfróun?  Þessar pælingar eru meiri snilld en margur hyggur og lögleiðing þeirra gæti dregið verulega úr ferðaáhuga opinberrra starfsmanna og sparað þannig stórkostulegar upphæðir í ferðakostnaði og dagpeningum.   Fyrir utan náttúrulega sjálfar fjarvistirnar.   Þessi hugmynd er með þeim snjallari og víst að margir kysu fremur að borga ferðirnar úr eigin vasa en að una þvílíkum afarkostum.   

NEGRAR & ESKIMÓAR

Tiu litlir negrastrákar, sú gamla skrudda, flestum gleymd er nú aftur fáanleg í bókabúðum.  Í árdaga lásu hana velflest börn og örfáum árum síðar Tinna í Kongó.  Á sama tíma var fjölskyldulíf Andrésar Andar í brennidepli sænzkra sérfræðinga og þótti frjálslegt.  Núna ergja auglýsingabæklingar tízkuhúsa samtímann og bransinn sagður kynda undir átröskunarvandamálum ungra stúlkna.  Ekki má tala um feitt fólk eða latt, aula, aumingja, fyllibyttu eða kjánaskap, allir eru förnarlömb einhverskonar raskana sem rekja má til sjúkdóma.   Og krumla heilbrigðiskerfisins ryðst inn í venjulegt líf venjulegs fólks eins og krabbamein.  

Sú tilhneiging að móta allt og forma í einn farveg er óskemmtileg.  Eskimói er í hugum sumra niðrandi en þeir gengu líka undir nafninu skrælingjar, sömuleiðis indíánar.  Vér íslendingar höfum stundum verið nefndir mörlandar og að kalla svart fólk, niggara, surt, negra, svertingja, skuggabjöllur eða eitthvað annað lýsir talandanum best.    Persónulega finnst mér negri fallegasta orðið og engin niðrun því samfara. 

BRENGLAÐ GILDISMAT

Varaborgarfulltrúar með 300 þúsund á mánuði, flestir fyrir einn fund í viku og að vera til taks.  Ekki skrítið þó fólk reki út úr sér tunguna fyrir þessar álnir.  Hirðin verður náttúrulega að fá eitthvað fyrir sinn snúð.   Ég get þó ekki séð neitt þjóðfélagslegt rugg þó borgarfulltrúa vanti eða þingmann.  Held reyndar að vöntun helmings þingmanna eða nánast allra breytti litlu um gangverk þjóðfélagsins.  Á hinn bóginn geta veikindi aðhlynningarstétta umturnað öllu og gert heilu sjúkradeildirnar óstarfhæfar.    Ofmat pólitíkusa á sjálfum sér kristallast í háum launum fyrir einatt lítil viðvik. Sé þetta framtíðarsýn nýrrar kynslóðar stjórnmálamanna er eins víst að áhugi almennings á þjóðmálum dvíni.   En kannski er það líka markmiðið.... 

"OPNAST NÚ LUKTAR DYR"

Samþykki alþingi frelsi trúfélaga til samgáfu samkynhneigðra opnast lloks uktar dyr kirkjunnar.  Þessum hingað til útskúfaða hópi verður gefinn kostur á búskap blessuðum af kirkjunnar þjónum í húsi guðs almáttugs.  Séra Geir Waage, einn af mínum uppáhaldsprestum,  mun taka sig vel út í hinni nýju viðbót:  Hér með lýsi ég ykkur í staðfestri sambúð.  Þér megið kyssa brúðina".   Þetta verður dásamlegt og samgleðst ég samkynhneigðum innilega með áfangann.   

GÓÐAR LÖGGUR

Eins og ávallt í rigningartíð er Óshlíðin (vegarslóði milli Ísafjarðar og Bolungarvíkur) viðsjárverð og ferðalag um hana krefst ýtrustu varkárni, ekki sízt í myrkri.  Einmitt þannig voru aðstæður í kvöld þegar ég, ásamt Grími Atlasyni, bæjarstjóra, lögðum á brattann Ísafjarðarmegin eftir vel heppnaða knattspyrnuiðkun.   Hlutverkaskipanin var þannig að Grímur fylgdist með grjóthruni ofan úr hlíð en ég stýrði og fylgdist með hnullungum ef vera skyldu á veginum.  Bíllinn hafði verið á verkstæði fyrr um daginn en meinið misgreinst og því töluverður sláttur á greyinu, ýmist rauk hann af stað eða rétt truntaðist.  Mikil spenna var því í loftinu og sjáöldrin þanin eins og þegar menn aka fjallvegi í brattri hlíð sjávarmegin.   Skyndilega brá fyrir ógreinilegum bláum bjarma  og rétt sem snöggvast héldum við það vera neistaflug milli grjóta en létti stórum þegar við sáum laganna verði við hefðbundið vegaeftirlit.  Viðkunnanlegum lögreglumanni fannst aksturslagið óhefðbundið en hló þegar ég sagði sannleikann og ekkert nema sannleikann.  Óðamála sagði Grímur mig afburða ökumann og sjálfan sig hafa verið edrú í 800 vikur.   Niðurstaðan var lögreglufylgd til Bolungarvíkur án þess að vera í stöðu sakborninga og enduðu allir heima, heilir á húfi.  Segið svo að löggan sé ekki stundum góð.  

EINKAVÆÐING VÍNSÖLU

Léttvín og bjór í búðir....  Fyrir 10 árum já.  Í dag nei.  Ástæður...  Fyrir 10 árum voru vínbúðir harla strjálar, úttroðnar og lokaðar yfirleitt.  Allt þetta er nú saga og engum áhyggjuefni.  Sem sagt;  Aðgengið er gott.  Fyrir 10 árum var einkaframtakið og samkeppnin sem því fylgir ókortlögð, nú hinsvegar er landslagið óðum að koma í ljós og mítan um lækkun vínverðs verði salan losuð úr greip ríkisins er ekki eins borðliggjandi og áður.  Einkavæðing fiskimiðanna hefur ekki lækkað fiskverð til neytenda, frjáls lyfjaverslun ekki lækkað lyfjaverð, sala símans ekki lækkað símreikningana og einkavæðing bankanna innleitt ýmis þjónustugjöld sem ekki voru áður.   Hvort afnám ríkisins á sölu léttvína og bjórs auki neyzlu eða brengli vínmenninguna til hins verra er alls ósannað en miðað við þann ávinning, þ.e. að geta kippt með sér flösku eða kippu í helgarinnkaupunum, er áhættan varla þess virði.   En sé skrefið stigið vildi ég helst fara alla leið og sjá sterka vínið líka. 

FJÖLÞJÓÐAVÆÐING KÚA

Heyrst hefur að milljarðar tapist verði íslenzku mjólkurkúnni ekki skipt út fyrir útlendar.   Fjölþjóðavæðing manna verður léttvæg við þessar fregnir.    Nóg er að íslenzkir hundar eru sjaldséðir orðnir og lítil hundsmynd á þeim tízkukvikendum sem í gangi eru.  Brotthvarf íslenzkra kúa yrði  meira svínarí en kvótakerfið, meiri óbærileiki en laun kennara, meiri sorg en framhaldslíf Björns Inga, meiri sjónarsviptir en af bæði sjálfstæðisflokknum og samfylkingunni til samans.   Alltént þó hæpið sé að sjónarmunur sé á íslenzkri og sænzkri mjólkurkú í haga gerir vafinn hana að sænskri.  Verði fjölþjóðavæðing kúa að veruleika mun enn kvarnast úr þjóðarsálinni og grjóthrunið sem af því hlýst skaða þá sem fyrir verða.  Í hinsta sinn sakna ég Guðna í ráðherrastóli.    

NÝ BIBLÍUÞÝÐING

Himnezkt er að fylgjast með viðbrögðum guðsmanna við nýrri biblíuþýðingu sem ku vera óljós í nokkrum meginatriðum, ekki sízt hvað kynvillu varðar.   Himnainnleggjum hlýtur að fækka í svona ófriði, jafnvel mætustu guðsmenn ættu að óttast um pláss sín.   

En klemma þjóðkirkjunnar er einfaldlega sú að vera ekki bara á jötunni í Betlehem heldur einnig hinni jarðnezku ríkisjötu.     Þetta setur kirkjunni skyldur á herðar gagnvart öllum þjóðfélagsþegnum hversu afvegaleiddir sem þeir kunna að vera.   Forkólfar þjóðkirkjunnar geta ekki bæði haldið og sleppt í þessum efnum, þeir verða að útkljá sín bitbein og annaðhvort opna dyr sínar fyrir öllum eða halda sínu striki án þess að vera getið í fjárlögum.   Þannig og aðeins þannig getur kirkjan lokað á hommana með reisn.  

LÁ

BLESS VESTFIRÐIR.

Í mínum ranni er þjóðhátíðardagurinn annað og meira en bara blöðrur.  Hann markar endalok vertíðar, vaktinni lokið að sinni og símanum sleppt, staðfestingar andláta bíða til haustsins.  Nema fólk vilji nema.  Sé grunur um lík má aldrei hlusta skemur en 120 sekúndur og sumir segja lengur.  Alltént er vissara að taka farsímann með sér í gröfina, maður veit aldrei.  Þetta var smá útúrdúr en á morgun, þjóðhátíðardaginn, mun fjölskyldan yfirgefa sveitina og renna áleiðis til höfuðborgarinnar til sumardvalar, öfugt við flesta.   Orðið fjölskylda er í rauninni svolítið skondið, fjöl-skylda, margar skyldur.  Annars var fátt í kveðjuhófinu, reyndar bara bæjarstjórinn en hann grét þó.  Bless í bili vestfirðir, sjáumst í þingbyrjun.

LÁ    

17. JÚNÍ.

Í dag er þjóðhátíðardagur, hátíðarhöld þjóðar sem í þvergirðingshætti og aðlögunarhæfni líkist sauðkind.  Sauðkindin stendur okkur þó framar í einu:  Frjósemin, nyt hennar hefur batnað.  Við hinsvegar höfum tapað nyt, bæði í lús og bóli.   Lúsin mátti missa sín en hitt afleitt að afritun gengur æ verr og oftar þarf að grípa til hjálpartækja hverskonar.  Kannski skaparanum blöskri öll tómhyggjan og vilji draga saman seglin.  Eflaust er honum skapraunað með öllu þessu nasdaq og dow jones bulli.  En okkur er sama, í dag verður fáninn dreginn að húni, skært lúðrar hljóma og strengjum vor heit.   Sauðkindin flýr til fjalla vitandi að tómir vagnar skrölta mest. 

LÁ