FENGITÍMI

Elskan mín er loks komin í frí eftir 10 mánaða úthald og hljóp strax í næsta fjörð með hlaupaklúbbnum þar sem síðustu risarækjurnar á Íslandsmiðum biðu á grillpinnum.  Ég ók í kjölfarið en sneri við þar sem hundurinn át íspinna, þ.e.a.s spýtuna líka.  Eftir að hafa fiskað spýtuna upp úr hundinum ákvað ég að blanda mér í glas, föstudagskvöld og elskan mín væntanleg um miðnættið og varla allsgáð.  Hætti við þar sem krakkarnir voru búnir með blandið og í sveitinni lokar söluturninn klukkan tíu.  Refsaði krökkunum þess í stað með fuglaskoðunarferð.  Fjölskyldan sofnaði svo um tvö nema ég góndi áfram andvaka út í bjarta sumarnóttina.   Fengitíminn er stuttur en indæll. 

LÁ 

SAMVINNUHUGSJÓNIN LIFIR.

Tuttugu milljörðum dreift á viðskiptavini fyrrum samvinnutrygginga sem svo var umbreytt í eignarhaldsfélagið VÍS.  Í dag troppuðu gamlir samvinnuhugsjónarmenn  upp, héldu fund og ákváðu að þeir viðskiptavinir sem hvergi hvikuðu á síðustu dögum samvinnutrygginga skyldu nú njóta trygglyndisins.  Spurningin er hvort þetta sé skemmtileg nýlunda í íslenzku fjármálalífi eða enn ein fléttan í anda villta vestursins? 

LÁ  

700 "MA BELLS"

700 sjóliðar gilja nú að sumra mati vergjarnan íslenzkan kvenstofn sem ólíkt öðrum stofnum tekur ekkert gjald fyrir.  Íslenzkum strákum er þessi heimsókn þyrnir í augum, samkeppnin óæskileg.  En afhverju gegna konur ekki herþjónustu?  Hugsum okkur 700 ítalskar yngismeyjar á vappi í miðbænum?   Eyjapeyjarnir ættu kannski ekki mikinn sjéns en augnayndið sannarlega tilbreyting frá íslenzkri mör.   Alltént finnst mér þessar tittlingaheimsóknir ekki standast tímans tönn og ósanngjarnar út frá jafnrétttissjónarmiðum.  Ósanngirnin eykst svo enn séu landsbyggðarsjónarmið tekin inn í,  700 ítalskar yngismeyjar í Bolungarvík í biðröð, óvíst að allar kæmust að, kvótakerfið gleymast um stund og raunhæfur möguleiki á að aka á gangandi vegfaranda.  Þetta myndi umbylta bæjarlífinu, sannkallaður sumarauki.  En alhæfingin um lausgyrðingu íslenzkrar kvenþjóðar er óréttmæt, á hinn bóginn er óvíst að kynjaviðsnúningur sjóliðanna gerði þær glaðari.  Sumpart efast ég um það.

LÁ 

SAMTÍNINGUR Á SPARKVELLINUM

Hef aldrei nennt að glápa á knattspyrnu en hef yndi af að spila þennan barnalega boltaleik.  Veit lítið um enzku liðin, ekkert um þau ítölzku en er þó Valsari eins og Grímur.  Á miðvikudögum er leikið á Ísafjarðarvelli, bráðum vonandi undir forvitnum glyrnum ferðafólks sem renna mun yfir okkur í kláfi.  Í logni og grámollu kvöldsins var mannskapur vallarins æði skrautlegur, bæjarstjóri, baadermaður,  prestsdjöfull,  goggari, kapteinn,  ritsjóri, yngsti bróðir Reynis Traustasonar, organisti, hundaeftirlitsmaður, stöðumælavörður, lögbrjótur, frímúrari, þrozkaþjálfi og læknir í fríi.  Þessum samtíningi var att saman og úr urðu 11 mörk með jafnri skiptingu.  Og þó aldurinn minni á sig næstu daga verður það ekki viðvarandi.  Það kemur aðeins síðar.

LÁ  

2 ÁR EÐA 20.

Sumarþing er afstaðið.  Snarpt en stutt.  Eilítið erfitt að venja sig á umskiptin, Guðna og Valgerði í stjórnarandstöðu og allan samfylkingarherinn í stjórn.  Einhvernveginn finnst mér stjórnarklárinn brokka soldið út á hlið og stefnan óviss.  Ætla þó að gefa þeim sumarið til að ná áttum, kannski þarf smá treneringu áður en skeiðið er tekið.   Stjórnarandstaðan hinsvegar er nokkuð beitt og afgerandi þó hún sé skiljanlega léttlituð gremju og/eða eftirsjá hjá sumum.  Að gamni spái ég líftíma þessarar ríkisstjórnar annaðhvort 2 árum eða 20.

LÁ 

GLÁMBEKKIR

Lullaði með hundinn í hádegisblíðunni, báðir nýklipptir.  Fórum fyrst framhjá skólahúsinu og litum útsofnir hvor á annan enda krakkakvakið þagnað á skólalóðinni.  Með trommuheila í eyrunum lágu gelgjur bæjarins fretandi í grasköntunum, ágætar staðfestingar samfélags sem fyrirlítur barnaþrælkun.  Áin var að jafna sig á vorleysingunum og rann hjá með jöfnum hraða eins og gamlingjarnir tveir sem örkuðu síðasta spölinn.  Greindi orðaskil og kvartaði annar um bekkleysi í bænum, hvergi væri hægt að tylla sér.  Foreldrar, eflaust í fæðingarorlofi, komu á móti mér með barnavagn og atyrtu hundinn, ég atyrti krakkann á móti.  Við bæjarmörkin sneri ég við og sá gamalmennin sitjandi á splunkunýjum glámbekk.  Greindi orðaskil og kvartaði annar yfir grjóthörðu sæti en hinn yfir óþarflega mörgum svona bekkjum og stuttu bili á milli.  Hundurinn skilaði loks sínu við árbakkann, ég skildi eftir poka fyrir gelgjurnar sem mjökuðust nær.   Sáttir dröttuðumst við heim, félagarnir, bæði við guði og menn.

LÁ

TILÞRIFAMIKILL BASSALEIKUR

Nú grænkar hratt á vestfjörðum, fjallshlíðarnar hættar að vera móbrúnar.  Svanir spranga í grængresinu meðan krían verpir á malbikinu.  Annars er malbik ekki sjálfsagt hér um slóðir þó þeim fjölgi spottunum.  Gönguljósin í Bolungarvík eru framandi og þar sést hvorki gestur né gangandi fremur en annarsstaðar í bænum.  Kókosbollur staldra stutt við í búðarhillum eins og feitmeti yfirleitt.  Helst að slái i grænmetið.  Þrír eða fjórir stöðumælar eru staðsettur utan við sparisjóðsútibúið á Flateyri, ku vera prívat tekjustofn sparisjóðsstjórans en þjóna einnig sem sýnishorn, kaupstaðarferðin getur verið nógu erfið samt.   Annars er Grjóthrun í Hólshreppi, bæjarhljómsveit Bolvíkinga,  að ljúka sinni 1stu breiðskífu og halda forheyrendur vart vatni yfir tilþrifamiklum bassaleik bæjarstjórans sem gerir lítið úr og kveðst ekkert vita.

LÁ

130.000 TONN!

Forstjóri hafrannsóknarstofnunnar áréttir brýna þörf á niðurskurði þorskveiða og vill að tillögur stofnunarinnar verði virtar, ekki sé seinna að vænna.  Útgerðarmenn draga vísindin hinsvegar í efa.  En hvaða ástæða rekur fræðinga hafró til vondra tíðinda?  Hver er þeirra ávinningur?  Ávinningur útgerðarmanna er á hinn bóginn augljós en skammvinnur.  Ráðamenn verða að huxa málið út frá þessum sjónarhóli og virða meiri hagsmuni fyrir minni.   Mótmæli útgerðarmanna eru skiljanleg en sjónarmiðin andstæð sjálfbærni og viðhaldi þorskstofnsins.  Þau verða því vonandi hundsuð í þetta sinn,

LÁ 

MERKASTI ÍSLENDINGURINN

Þó hann sé orðinn launahæstur allra opinberra starfsmanna er hann horfinn.  Ósýnilegur og þarf ekki að skýra neitt, hann er merkasti íslendingur nýliðinnar aldar, helgur maður og ósnertanlegur.  Ekkert í fjölmiðlum og ný forysta sjálfstæðisflokksins umgengst hann með óútskýranlegri varúð en huxanlega munu sjálfsævisögur framtíðarinnar varpa ljósi á margt sem nú er á huldu.   Alltént er seinni tíma framganga þessa stórmennis langt í frá landsföðursleg, kannski endurspeglun á skaða langs stjórnmálavafsturs.   Þessi launahækkun veikir samkennd íslenzku þjóðarinnar, svo mikið er víst.

LÁ    

Á SJÓ

Sjóferðinni er lokið, metafli dagsins, dýrindis veður og brottkast ekkert nema hland áhafnarinnar.  Bæjarstjórinn reyndist hamhleypa til vinnu of verkaði 5 tonn á eigin spýtur sem gróflega má áætla þúsund fiskar.  Kvótakerfið fékk endanlega falleinkunn og sé eitthvert vit í ráðamönum verður næsta fórnarlamb framþróunarinnar togveiðin sem alls ekki ætti að fyrirfinnast innan 50 mílna.  Smábátaveiði eins og þessi er í öllu tilliti séð hagkvæmnin sjálf, stofnkostnaður, hráefni, áhöfn, vinutími, landvinnsla, náttúra, allt er þetta öllu framar.   Ég segi:  Út með aflamark og inn með sóknarstýringu, því fyrr því betra.   

LÁ